କେଶବ କୋଇଲି

ମାର୍କଣ୍ଡେୟ ଦାସ

ଗୀତର ୟୁଟ୍ୟୁବ ଲିଙ୍କ - https://www.youtube.com/watch?v=X5rgElih9Ng

ଗାୟକ - ପ୍ରଣବ ପଟ୍ଟନାୟକ 

କୁସୁମ ସରୋବର ଘାଟ, ବୃନ୍ଦାବନ
ଫଟୋ କ୍ରେଡ଼ିଟ - ୱିକିମିଡ଼ିଆ କମନ୍ସ୍

କୋଇଲି ! କେଶବ ଯେ ମଥୁରାକୁ ଗଲା ।

କାହା ବୋଲେ ଗଲା ପୁତ୍ର ବାହୁଡ଼ି ନଇଲା ।

କୋଇଲି ! ଖଣ୍ଡ କ୍ଷୀର ଦେବି ମୁଁ କାହାକୁ ।

ଖାଇବାର ପୁତ୍ର ଗଲା ମଥୁରାପୁରକୁ ।

କୋଇଲି ! ଗଲା ପୁତ୍ର ବାହୁଡ଼ି ନଇଲା ।

ଗହନତ ବୃନ୍ଦାବନ ଶୋଭା ନ ପାଇଲା ।

କୋଇଲି ! ଘରେ ମୋର  ନ ମଣନ୍ତି ନନ୍ଦ ।

ଘଟଣ ନ ଦିଶେ ପୁର ନ ଥିଲେ ଗୋବିନ୍ଦ ।

କୋଇଲି ! ନନ୍ଦଦେହ ପାଷାଣେ ଗଢ଼ିଲା ।

ନୟନେ କଜ୍ଜ୍ୱଳ ଦେଇ ରଥେ ବସାଇଲା ।

କୋଇଲି ! ଚଳୁଥାଇ କଟିସ୍ଥ ମେଖଳୀ । 

ଚକିତ ହୋଇଲେ ଶୁଣି ଗୋପପୁରବାଳୀ ।

କୋଇଲି ! ଛାଟେକ ମୁଁ ମାଇଲି ପୂରୁବେ ।

ଛାଡ଼ି ଅବା ଗଲେ କୃଷ୍ଣ ସେହି ପରାଭବେ । 

କୋଇଲି ! ଦୂତପଣେ ଅଇଲା ଅକ୍ରୂର ।

ଯାତ୍ରା ବୋଲି ଭଣ୍ଡିନେଲା ବସାଇ ରଥର ।

କୋଇଲି ! ଝୁରୁଝୁରୁ ଲୁହ ନ ରହିଲା ।

ଝଗଡ଼ା ସାରିଣ କୃଷ୍ଣ ମଥୁରା ରହିଲା ।

କୋଇଲି ! ନିଶାକାଳେ ହରି ମାଗେ ଚାନ୍ଦ ।

ନୟନ ଟେକିଣ ତାଙ୍କୁ ରାଉଥାନ୍ତି ନନ୍ଦ ।

 କୋଇଲି ! ଟହଚହ ହସୁଥାନ୍ତି କୋଳେ ।

ଟଳଟଳ ହେଉଥାନ୍ତି ଝଳିବାର ବେଳେ ।

କୋଇଲି ! ଠଣ ଯେ ସୁନ୍ଦର ବେନି ପୋଏ ।

ଠକି ଭଣ୍ଡି ଗଲେ କୃଷ୍ଣ ନଇଲେ ଭେଡ଼ାଏ ।

କୋଇଲି ! ଡାକିଲେ ଭାଷଇ ଯେହ୍ନେ ଶାରୀ ।

ଡାଳରତ୍ନଶୁଆ ପ୍ରାଏ ଭାଷୁଥାନ୍ତି ହରି ।

କୋଇଲି ! ଢ଼ଳୁଛନ୍ତି ମାଏ ଯଶୋବନ୍ତୀ ।

ଢ଼ାଳେ ହରାଇଲି ମୋର ପୁଅ ଶିରୀପତି ।

କୋଇଲି ! ଅନେକ ହିଂସିଲା ରାୟ କଂସ ।

ଅଣହେଳା କରିଣ ଆପଣେ ଗଲା ନାଶ ।

କୋଇଲି ! ତନୁରେ ତା ଲେପଇ କୁଙ୍କୁମ ।

ତନୟେ ଖେଳାଉଥାନ୍ତି ଭାଇ ବଳରାମ ।

କୋଇଲି ! ଥନ ଭାଙ୍ଗି କ୍ଷୀର ପିଆଇଲି ।

ଥବିର କାଳକୁ ପୁତ୍ର ଦେଖି ନ ପାରିଲି ।

କୋଇଲି ! ଦଉଡ଼ିରେ ବାନ୍ଧିଲି ପୁତ୍ରକୁ ।

ଦାମୋଦର ରାଗେ ଗଲେ ମଥୁରାପୁରକୁ ।

କୋଇଲି ! ଧନ୍ୟ ସେହୁ ଦଇବକୀ ନାରୀ ।

ଧର୍ମ ଥିଲା ପୁତ୍ର ଗୋଟି ହୋଇଲା ତାହୁରି ।

କୋଇଲି ! ନ ଶୋଭଇ ଗୋପପୁର ମୋର ।

ନାରାୟଣ ଗଲା ଦିନୁ ମଥୁିରାନଗର ।

କୋଇଲି ! ପବିତ୍ର ପୁରୁଷ ମୋ ମାଧୋଇ ।

ପବିତ୍ର ମୁଁ ହେଉଥିଲି କୃଷ୍ଣ ମୁଖ ଚାହିଁ ।

କୋଇଲି ! ଫଳିବାକୁ ନାହିଁ ମୋର ଆଶ ।

ଫଳିବାର ଫଳ ଗଲା ବସୁଦେବ ପାଶ ।

କୋଇଲି ! ବହୁତ ସହିଲି ତାଙ୍କ  ଅଳି । 

ବଡ଼ାଇ ସରଧା ଭାଙ୍ଗିଗଲେ ବନମାଳୀ । 

କୋଇଲି ! ଭଣ୍ଡି ମୋତେ ଗଲେ ବେନି ପୋଏ । 

ଭାଇ ତାଙ୍କ ବଳରାମ ନଇଲେ ଭେଡ଼ାଏ ।

କୋଇଲି ! ମଥୁରାକୁ ଯିବି କି ମୁଁ ଧାଇଁ ।

ମାଧବ ମଧୁସୂଦନ ଆଣିବି କଢ଼ାଇ ।

କୋଇଲି ! ଯିବେ ଯେ ଆସିବେ ବୋଲି ଗଲେ ।

ଜଗତଜୀବନ ପ୍ରଭୁ ଭେଡ଼ାଏ ନଇଲେ ।

କୋଇଲି ! ରତ୍ନ ବସ୍ତ୍ର ଅଳଙ୍କାରମାନ ।

ରାମ-କୃଷ୍ଣ-ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗକୁ ଦିଶେ ଶୋଭାବନ ।

କୋଇଲି ! ଲକ୍ଷ୍ମୀମନ୍ତ ଅଟେ ନାରାୟଣ ।

 ଲଳିତରେ ନାମ ଦେଲେ ସେ ଗର୍ଗ ବ୍ରାହ୍ମଣ ।

କୋଇଲି ! ବୃନ୍ଦାବନ ନ ଶୋଭଇ ମୋର ।

ବତ୍ସା କିଏ ଚରାଇବ ଯମୁନାର ତୀର ।

କୋଇଲି ! ଶ୍ରୀମନ୍ତ ପୁରୁଷ ମୋ ମାଧୋଇ ।

ଶୀରୀଅଙ୍ଗ ଗଲାଦିନୁ ନନ୍ଦ ହେଲେ ବାଇ । 

କୋଇଲି ! ଶଶୀ ଯେହ୍ନେ ଦିନୁ ଦିନୁ କ୍ଷୀଣ ।

ସେହିମତି କ୍ଷୀଣହେଲେ ମୋ ନନ୍ଦରାଜନ ।

କୋଇଲି ! ସାତ ଦିନ ଇନ୍ଦ୍ର ବୃଷ୍ଟି କଲା ।

ସପତ ବରଷ ପୁଅ ମନ୍ଦର ଧଇଲା ।

କୋଇଲି ! ହାଇ ଯେ ମାରଇ ପୁତ୍ର ତୁଣ୍ଡ । 

ହୃଦୟେ ଦିଶିଲା ତାର ସପତ ବ୍ରହ୍ଣାଣ୍ଡ ।

କୋଇଲି ! କ୍ଷନ୍ଦଣି ବନ୍ଧଣି ଭୁଜଦଣ୍ଡ ।

କ୍ଷମା କର ଦୋଷ ମୋର ଭଣେ ମାରକଣ୍ଡ ।