ମହିମା ଭକ୍ତି କବିତା -  'ଶୂନ୍ୟ ସ୍ୱରୂପ ହେ'

କବି - ଭୀମ ଭୋଇ 

ପୃଥିବୀର ଉଦୟର ଦୃଶ୍ୟ
ଫଟୋ କ୍ରେଡ଼ିଟ - ୱିକିମିଡ଼ିଆ କମନ୍ସ୍

ଶୂନ୍ୟ ସ୍ୱରୂପ ହେ, ଘୋଟିଅଛ ତ୍ରିଭୁବନ ମହୀ,
ସୁଜ୍ଞାନୀ ଜନଙ୍କୁ ଚିତ୍ତରେ ଅଦୃଶ

କୁଜ୍ଞାନୀକି ପଥ ଦିଶୁନାହିଁ । ଘୋଷା ।

ଆଜ୍ଞାରେ ବାସୁକୀ ଧରିଛି ପୃଥ୍ୱୀକି

କିବା ଦୁଷ୍ଟ ସନ୍ଥ ଏକ ହୋଇ ।

କାହାକୁ ଅନ୍ତର ଚିତ୍ତେ ନାହିଁ ତାର

ଅଲେଖ ପୁରୁଷ ଦୀକ୍ଷା ବହି ।୧।

ସାୟେର ମଣ୍ଡଳ ଦ୍ରୌପଦୀର ଖେଳ

କେତେ ଉପଦ୍ରବ ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ନାହିଁ ।

ଧନ୍ୟ ସେ ପୁରୁଷ ଶୂନ୍ୟୁ ଅବକାଶ

ଉଦ୍ଧରେ ମାନବ ତନୁ ବହି ।୨।

ସ୍ୱର୍ଗେ ସୁରପତି ଦିଗପାଳ ଖ୍ୟାତି

ଅମ୍ରାଧୀ ଭୁବନେ ବାସ ପାଇ।

କେ ରଚିଲା ପୁର ହେତୁ ନାହିଁ ତାର

ଶଚୀ ଘେନି ଭୋଗ କଲା ତହିଁ ।୩।

ବ୍ରହ୍ମା ବେଦବର ଜଗତେ ଅଧିକାର

ଦିବସ ରଜନୀ ସୁସ୍ଥ ନାହିଁ ।

ବେଦାଧ୍ୟୟନରେ ସୃଷ୍ଟି ସର୍ଜ୍ଜନାରେ

କୋଟି କୋଟି ଯୁଗ ଗଲା ବହି ।୪।

ନକ୍ଷତ୍ରାଦି ଗଣ ଶଶାଙ୍କ ଅରୁଣ

ଚଳୁଛନ୍ତି ସର୍ବ ଆଜ୍ଞା ପାଇ ।

ଆଜ୍ଞା ବିନୁ ବଡ ଜଗତେ କେ ଗାଢ

ଦୁଷ୍ଟ ହୋଇ ଜଣେ କେହି ନାହିଁ ।୫।

ଘଟେ ଘଟେ ଦେଖ ନାହିଁ ରୂପ ରେଖ

ଏକରୁ ଅନେକ ସଞ୍ଚରଇ ।

ଭୀମସେନ ଭୋଇ ପଦେ ବଖାଣଇ

ଅମନ ମନ୍ଦିରେ ମନ ଥୋଇ ।୬।