ଗୋପବନ୍ଧୁ ଦାଶ କୃତ କଠୋପନିଷଦ୍ ର ଓଡ଼ିଆ ପଦ୍ୟାନୁବାଦ 

ପ୍ରଥମ ଅଧ୍ୟାୟ 

ତୃତୀୟ ବଲ୍ଲୀ : ଶ୍ଲୋକ ୧୨

ଫଟୋ କ୍ରେଡ଼ିଟ୍ - ୱିକିମିଡ଼ିଆ କମନସ୍ 

ପରମାତ୍ମା ସର୍ବଭୂତେ ଛନ୍ତି ବିଦ୍ୟମାନ

ଭୂଗର୍ଭେ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ-ରତ୍ନ ସମ୍ପଦ ସମାନ ।

ମୃତ୍ତିକାର ଆବରଣେ ଥିଲେ ରତ୍ନରାଶି 

ନ ଦିଶଇ ଜନନେତ୍ରେ ଯେସନେ ଉଦ୍ଭାସି ।

ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ବିଷୟ ମୋହେ ଆବୃତ ତେସନ 

ନ ଦେଖନ୍ତି ପରମାତ୍ମା ରୂପେ ସର୍ବଜନ ।

ସୂକ୍ଷ୍ମୁ ସୂକ୍ଷ୍ମତର, ତହୁଁ କ୍ରମେ ସୂକ୍ଷ୍ମତମ

ଇନ୍ଦ୍ରିୟରୁ କ୍ରମେ ଯେହୁ ଭେଦନ୍ତି ପରମ ।

ସେହି ଯୋଗସିଦ୍ଧ ଧୀର ସୂକ୍ଷ୍ମଦର୍ଶୀ ଜନ

ସୂକ୍ଷ୍ମ ବୁଦ୍ଧି ବଳେ ଆତ୍ମା କରନ୍ତି ଦର୍ଶନ ।

ଇନ୍ଦ୍ରିୟ, ଇନ୍ଦ୍ରିୟ-ଅର୍ଥ, ମନ, ବୁଦ୍ଧି ଜୀବ

ଅବ୍ୟକ୍ତ ପୁରୁଷ କ୍ରମେ ସୂକ୍ଷ୍ମତ୍ତ୍ୱ ବୁଝିବ ।

ଏକୁଁ ଏକ ସୂକ୍ଷ୍ମତର ଶେଷ ସୂକ୍ଷ୍ମତମ

ପୁରୁଷ ଅନ୍ତିମ ନିଷ୍ଠା ପ୍ରଧାନ ପରମ ।

ସ୍ଥୁଳର କାରଣ ସୂକ୍ଷ୍ମ ସୂକ୍ଷ୍ମୁ ସ୍ଥୁଳ ଜାତ 

ଏ ନିୟମେ ହୁଏ ସୃଷ୍ଟିତତ୍ତ୍ ପ୍ରତିଭାତ ।

ବୁଝି ପ୍ରାଜ୍ଞଜନ ଏହି ସୃଷ୍ଟି ତତ୍ତ୍ୱଗତି 

ସାଧିଲେ ସଞ୍ଜମେ ହୁଏ ପରମ ପ୍ରାପତି । (ନ.ଉ. ୧।୧୩। ୨୦-୨୧)