ମହିମା ଭକ୍ତି କବିତା - 'କରୁଅଛି ମୁଁ ବିନତୀ'

ସନ୍ଥ କବି ଭୀମ ଭୋଇ

ଯୁକ୍ତରାଜ୍ୟ ଆମେରିକାର ମୋହାୱେ ମରୁଭୂମିରେ ମେଘମାଳା
ଫଟୋ କ୍ରେଡ଼ିଟ - ୱିକିମିଡ଼ିଆ କମନ୍ସ୍

କରୁଅଛି ମୁଁ ବିନତୀ ।

ଶୂନ୍ୟ ଅଭୟ ପୟର ଚିନ୍ତି ଯେ । ଘୋଷା ।

ଲଗାଇଛି ଲୟେ, ଗୁରୁ ପଦ୍ନ ପାୟେ

ନ ଜାଣଇ ଦିବାରାତି ।

କଳିଯୁଗେ ମୁଁ ତ, ନର ଅଙ୍ଗେ ଜାତ

ଅଟେ ଅଳପ ଶକତି ଯେ ।୧।

ନାନା କର୍ମ କରି, ଚେତା ନ ସୁମରି

ନୁହଇ ଗୁରୁ ଭକତି ।

ଅନୁକ୍ଷଣେ ମୋତେ, ସୁସ୍ଥ ନାହିଁ ଚିତ୍ତେ

ବିଷୟା ଧନ୍ଦାରେ ମାତି ଯେ ।୨।

ନ ପଶେ ହୃଦୟେ, ନ ଭେଦଇ କାୟେ

ନାହିଁ ମୋର ଜ୍ଞାନ ଗତି ।

କାଳ ଖଡ୍ଗ କାଟି, ପକାଉଛି ବାଣ୍ଟି

ମନ ପଚିଶ ପ୍ରକୃତି ଯେ ।୩।

ନିଶବଦ ଘରୁ, ଉଦେ ହେଲେ ଗୁରୁ

ବିଜେ କଲେ ଏ ଧରିତ୍ରୀ ।

ସଂସାର ସାଗରେ, ଦିଗ ଦିଗାନ୍ତରେ

କଳି ଘୋଟିଅଛି ପୃଥ୍ୱୀ ଯେ ।୪।

ଦେଖ ଦେଖ ପ୍ରଭୁ, ପାପ କର୍ମ ଯୋଗୁଁ

ହୋଇଲାଣି ଅପକୀର୍ତ୍ତି ।

ଏ ପିଣ୍ଡ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ, ଯେମନ୍ତେ ରହିବ

ଭାରା ଛେଦି କର ସ୍ଥିତି ଯେ ।୫।

ଅଶେଷ ଭୁବନ, ଶୁଣ ସର୍ବଜନ

ଡାକ ଦେଉଅଛି ନିତି ।

ଭଣେ ଭୀମହୀନ, ପାମର ଅଜ୍ଞାନ

ଗୁରୁ ପାଦେ ଦେଇ ମତି ଯେ ।୬।