ଇଣ୍ଟର୍ନେଟ୍ ଓ ବଳଦଗାଡ଼ି ବିରୁଦ୍ଧରେ ଏକ ଘୋଷଣାପତ୍ର - ୭

କିଶନ ପଟ୍ଟନାୟକ

କପିରାଇଟ - ବାଣିମଞ୍ଜରୀ ଦାସ 

ଚାଷ ଜମିର ସାମୁହିକିକରଣ ପାଇଁ ଜାରୀ ଏକ ପୋଷ୍ଟର
ତାସକେଣ୍ଟ, ଉଜବେକିସ୍ଥାନ, ୧୯୩୩
ଫଟୋ କ୍ରେଡ଼ିଟ - ୱିକିମିଡ଼ିଆ କମନ୍ସ୍ 

ଯଦି ଗୁରୁତର ଭାବରେ କେହି ଏହାର କାରଣଗୁଡ଼ିକୁ ଖୋଜିବେ, ତାହେଲେ ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟା ଗୋଟିଏ ପ୍ରଧାନ କାରଣ ବୋଲି ଜଣାପଡ଼ିବ । ଯେଉଁ ପ୍ରଯୁକ୍ତି ବିଦ୍ୟାକୁ ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦୀ ଦେଶମାନେ ତାଙ୍କର ପୁଞ୍ଜିବାଦୀ ସମାଜକୁ ଓ ବୁର୍ଜୁଆ ଶ୍ରେଣୀକୁ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟଶାଳୀ କରାଇବା ପାଇଁ ବିକଶିତ କଲେ ଓ ବ୍ୟବହାର କଲେ, ସେହି ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟାକୁ ଧରି ସୋଭିଏତ୍ ଋଷର କମ୍ୟୁନିଷ୍ଟମାନେ ଏକ ସମୃଦ୍ଧ ସାମ୍ୟବାଦୀ ସମାଜ ଗଠନ କରିବାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଧାର୍ଯ୍ୟ କଲେ । ଏଥିପାଇଁ ପରିସ୍ଥିତି ଅନୁକୁଳ ନଥିଲା । ତେଣୁ ଏକଛତ୍ରବାଦୀ ଶାସନର ଦରକାର ହେଲା । ବିପ୍ଳବରେ ମିଳିଥିବା ବିଜୟର ଉତ୍ସାହକୁ ଦ୍ୱିଗୁଣିତ କରି ସେମାନେ ସୋଭିଏତ ଋଷକୁ ପୃଥିବୀର ସର୍ବାଧିକ ଶିଳ୍ପୋନ୍ନତ ଦେଶ ରୂପେ ଗଢ଼ିବାର ସଂକଳ୍ପ କଲେ । ଅଳ୍ପ ସମୟ ଭିତରେ ସେମାନେ ଯୁଦ୍ଧର ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟାରେ ଆମେରିକାର ସମକକ୍ଷ ହୋଇଗଲେ । କିନ୍ତୁ ପରେ ପରେ ସେମାନଙ୍କର କାମର ଦୃଢ଼ତା କମି ଆସିଲା । 

କାରଣ ଆଧୁନିକତମ ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟାକୁ ନିରନ୍ତର ଅଧିକ କ୍ଷମତାଶୀଳ କରିବା ନିମନ୍ତେ ତାତ୍ତ୍ୱିକ ଓ ପ୍ରୟୋଗାତ୍ମକ ଅନୁସନ୍ଧାନ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଅମାପ ପରିମାଣର ଅର୍ଥ ଆବଶ୍ୟକ । ଏତେ ପୁଞ୍ଜି ସାମ୍ୟବାଦୀ ଦେଶମାନେ ଆଣିବେ କେଉଁଠୁ ? ଯୁଦ୍ଧ ଓ ପ୍ରତିରକ୍ଷାର ଶିଳ୍ପ ଗୁଡ଼ିକରେ ଅତ୍ୟଧିକ ପୁଞ୍ଜି ଲଗାଇ ଦେବାପରେ ଜୀବନ ଉପଯୋଗୀ ଶିଳ୍ପମାନଙ୍କରେ ଲଗାଇବା ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କର ପୁଞ୍ଜି ନଥିଲା । ଆଧୁନିକ ଶିଳ୍ପର ସର୍ବାଙ୍ଗୀନ ଓ ତୀବ୍ର ବିକାଶ ପାଇଁ ଶସ୍ତା ଶ୍ରମ, କଞ୍ଚାମାଲ ଓ ବଜାର ଯୋଗାଉଥିବା ଏକ ବିଶାଳ ଔପନିବେଶିକ ଭୂଖଣ୍ଡ ଦରକାର । ତାହା ସେମାନଙ୍କର ନଥିଲା । 

ପୂର୍ବ ୟୁରୋପର କମ୍ୟୁନିଷ୍ଟ ଦେଶମାନଙ୍କୁ ଉପନିବେଶ କରିବାର ଚେଷ୍ଟା ମଧ୍ୟ ବିଫଳ ହେଲା । କାରଣ ସେମାନେ ପ୍ରତିରୋଧ କଲେ । ପରିଣାମ ହେଲା ଯେ ଏତେ ବଡ଼ ସୋଭିଏତ ସଙ୍ଘ ଭିତରେ କେବଳ ମସ୍କୋ ଓ ଲେନିନଗ୍ରାଡ଼ ଭଳି ସହରର ଆଖପାଖରେ ଆଧୁନିକ ସମୃଦ୍ଧିର ଦ୍ୱୀପମାନ ତିଆରି ହେଲା । କିନ୍ତୁ ନଗର ଓ ଗ୍ରାମ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରଭେଦ ବଢ଼ିଗଲା । ଗୋରା ଚମଡ଼ାର ୟୁରୋପୀୟ ବଂଶର ଲୋକମାନେ ବାସ କରୁଥିବା ଅଞ୍ଚଳ ତୁଳନାରେ ଏସୀୟ ବଂଶର ଲୋକେ ବାସ କରୁଥିବା ଗଣରାଜ୍ୟମାନଙ୍କରେ ଆଧୁନିକ ଶିଳ୍ପର ପ୍ରଗତି ବହୁତ ନଗଣ୍ୟ ମାତ୍ରାରେ ହେଲା । ପୂର୍ବ ୟୁରୋପର ଦେଶମାନେ ଓ ଏସୀୟ ଗଣରାଜ୍ୟମାନେ ଅନୁଭବ କଲେ ଯେ ସେମାନଙ୍କୁ ଉପନିବେଶ ଭଳି ବ୍ୟବହାର କରାଯାଉଛି । ତେଣୁ ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ ଅଞ୍ଚଳ ବିଦ୍ରୋହ କରି ବିଚ୍ଛିନ୍ନ ହେବାକୁ ଚାହିଁଲା । 

କମ୍ୟୁନିଷ୍ଟ ପାର୍ଟିର ଏକଛତ୍ରବାଦୀ ଶାସନ ତଳେ ଶ୍ରେଣୀଗତ ବୈଷମ୍ୟକୁ ବହୁ ପରିମାଣରେ ନିୟନ୍ତ୍ରିତ କରାଯାଇଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଆଞ୍ଚଳିକ ବୈଷମ୍ୟ ଆଧୁନିକ ଶିଳ୍ପ ଓ ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟାର ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ପରିଣାମ ଥିଲା । ଷ୍ଟାଲିନଙ୍କ ଶାସନ ଆରମ୍ଭରେ ହିଁ କୃଷି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆଧୁନିକ ବୈଜ୍ଞାନିକ କୌଶଳକୁ ପ୍ରବେଶ କରାଇବାର ଯଜ୍ଞରେ ତିରିଶଲକ୍ଷ କୃଷକଙ୍କ ଜୀବନର ଆହୁତି ଦିଆଯାଇଥିଲା । ସୋଭିଏତ୍ ଋଷର ସ୍ଥାପନା ସମୟରେ ବହୁ ନିୟୁତ ସଂଖ୍ୟକ ଛୋଟ ଓ ମଧ୍ୟମ ଧରଣର ଚାଷୀ ଥିଲେ । ଜମିଦାରମାନଙ୍କର ଆଧିପତ୍ୟରୁ ମୁକ୍ତ ହେବା ଉଦ୍ଦେୃଶ୍ୟରେ ସେମାନେ କମ୍ୟୁନିଷ୍ଟ ବିପ୍ଳବର ସହଯୋଗୀ ହୋଇଥିଲେ । ସେମାନଙ୍କର ଭାଗୀଦାରୀ ଫଳରେ ହିଁ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳମାନଙ୍କରେ ବିପ୍ଳବର ବିଜୟ ହୋଇପାରିଥିଲା । କୃଷିରେ ଆଧୁନିକ ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟାର ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରୟୋଗ କରିବା ପାଇଁ ଷ୍ଟାଲିନ ଯେତେବେଳେ ଚାଷୀମାନଙ୍କଠାରୁ ଜମି ଛଡ଼ାଇ ସରକାରୀ ଫାର୍ମମାନଙ୍କର ଗଠନ କରିବସିଲେ ସେତେବେଳେ ଉକ୍ତ କୃଷକମାନେ ଏହାର ପ୍ରବଳ ବିରୋଧ କରିଥିଲେ । 

ତିରିଶି ଲକ୍ଷ କୃଷକଙ୍କର ଏହି ଗଣହତ୍ୟା ଏକ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଐତିହାସିକ ଘଟଣା । ମନେ ରଖିବାକୁ ହେବ ଯେ ବିଚାର ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଷ୍ଟାଲିନ ମୋଟେ ଜନ-ବିରୋଧୀ ନଥିଲେ । ଲୁଣ୍ଠନକାରୀ ସମ୍ରାଟମାନଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ତାଙ୍କର ତୁଳନା ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ସାମ୍ୟବାଦୀ ସ୍ପପ୍ନ ଦ୍ୱାରା ଅନୁପ୍ରାଣିତ ହୋଇ ସେ ଆଧୁନିକ ବୈଜ୍ଞାନିକ କୌଶଳର ପ୍ରୟୋଗ କରିବା ପାଇଁ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ଥିଲେ । ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟା ବିଷୟକ ଭ୍ରାନ୍ତିର ସେ ଶିକାର ହୋଇଥିଲେ । ଯେତେବେଳେ ସୋଭିଏତ ଋଷର ସମୃଦ୍ଧି ବଢ଼ି ଚାଲିଥିଲା, ସେତେବେଳେ ଆଧୁନିକ ବୈଜ୍ଞାନିକ କୌଶଳକୁ ଏହାର ଏକ ମୁଖ୍ୟ କାରଣ ବୋଲି ବିଦ୍ୱାନମାନେ ମତ ଦେଉଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ତାସର ଘର ପରି ଏହା ଭୁଷୁଡ଼ି ଯିବା ପରେ ଏହି ବିଫଳତା ପଛରେ ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟାର ଭୂମିକା ଥିଲା କି ନାହିଁ, ଏହାର ଚର୍ଚ୍ଚା ହେଉନାହିଁ । 

ତେଣୁ ଏତେ ବଡ଼ ସଙ୍କଟ ଆସିବା ପରେ ମଧ୍ୟ କମ୍ୟୁନିଷ୍ଟମାନେ ତାଙ୍କର ପୂର୍ବ ଧାରଣାଗୁଡ଼ିକୁ ବଦଳାଇ ନାହାନ୍ତି । ବେଳେ ବେଳେ ମନେହୁଏ ଯେ ସେମାନେ ସାମ୍ୟବାଦକୁ ଛାଡ଼ିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେବେ, କିନ୍ତୁ ଆଧୁନିକ ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟାର ମୋହକୁ ଛାଡ଼ିପାରିବେ ନାହିଁ । ଉଦାରୀକରଣ ଓ ଜଗତୀକରଣ ମାଧ୍ୟମରେ ବିଶ୍ୱ ପୁଞ୍ଜିବାଦର ଅବାଧ ଜୟଯାତ୍ରା ଦେଖି କମ୍ୟୁନିଷ୍ଟମାନଙ୍କର ମନ ଛଟପଟ ହେଉଛି ସତ, କିନ୍ତୁ ଉତ୍ସାହ ଉଦ୍ଦିପନା ସହ ସେମାନେ ତାକୁ ବିରୋଧ କରିପାରୁ ନାହାନ୍ତି । କାରଣ ଉଦାରୀକରଣ ଓ ବହୁରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ କମ୍ପାନୀମାନଙ୍କର ଅନୁପ୍ରବେଶକୁ ବାଧା ଦେବା ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଅତ୍ୟାଧୁନିକ ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟାକୁ ଅଟକାଇଦେବା । ଉଦାରୀକରଣ ଓ ବହୁଦେଶୀୟ କମ୍ପାନୀ ବ୍ୟତୀତ ଏତେ କମ୍ପ୍ୟୁଟର, ଏତେ ମୋବାଇଲି ଫୋନ ଭାରତକୁ କିପରି ଆସିଥାନ୍ତା ? ଏହି ତର୍କ ଆଗରେ କମ୍ୟୁନିଷ୍ଟମାନଙ୍କ ମୁହଁ ବନ୍ଦ ହୋଇଯାଉଛି ।