ସୁଜାତା ଭଟ୍ଟଙ୍କର ଇଂରାଜୀ କବିତା - ଲାଞ୍ଜ
 |
| ଫଟୋ କ୍ରେଡ଼ିଟ୍ - ୱିକିମିଡ଼ିଆ କମନସ୍ |
ମୋ ପୃଷ୍ଠା ଅନେକ ନିରର୍ଥକ କଳା ଚିହ୍ନରେ ଭର୍ତ୍ତି ।
ସେଗୁଡ଼ିକ ଭିଡ଼ିମୋଡ଼ି ହୋଇ, ଚେତେରେଇ
ବିଲେଇ ପାଲଟନ୍ତି ।
ସେ ବିଲେଇର ଚାହି ତଟକା ଗୁଣ୍ଡୁଚିମୂଷା,
ଓ ନଖର ଦାଢ଼ ମାରିବା ନିମନ୍ତେ ବନସ୍ତ ପ୍ରମାଣ ଜାଳ ।
କଳା ଚିହ୍ନଗୁଡ଼ିକ ମୋଡ଼ି ହୋଇ
ଡାଳେଇ ଯାଆନ୍ତି ;
ନେସି ହୋଇଯାଆନ୍ତି
ବିନ୍ଦୁ ବିନ୍ଦୁ ଝାଳ ପରି
ଚୁନା ଚୁନା କଢ଼ ।
ପୁରୁଣା ଓକ୍ ଗଛଟି ଉପରେ
ଢ଼େଉଢ଼େଉକା ତିନୋଟି ଗୁଣ୍ଡୁଚ଼ି ଚଢ଼ନ୍ତି ।
ସେ ବିଲେଇଟି ଛଳନା କରେ
ତା ଆଖି ଦୁଇଟି ପଥରର ଅନ୍ଦ ମହୁମାଛି ;
ଆଉ ପଥରର ଚିଡିଆଖାନାରେ
ସେ ନିଜେ ଜଣେ ନିସ୍ତବ୍ଧ ପଥର ।
ଗୁଣ୍ଡୁଚିମାନେ ଜାଣନ୍ତି ଏ ଭେଳିକି,
ଆଉ ବନ୍ଦୀ ହୋଇ ରହନ୍ତି
କୋଳରେ, ନିଭୃତ ଓକ୍ ର ।
ଧୀରେ
ଧୀରେ
ଝଡ଼ି ପଡ଼େ
ପୃଷ୍ଠାର ଉପରେ
ବିଳମ୍ବିତ ବୈଧବ୍ୟ ପରି
ନିର୍ମମ
ଧବଳ ତୁଷାର ।
No comments:
Post a Comment