ବିଶ୍ୱର ସଙ୍କଟ ବା ଡଙ୍କେଲ ପ୍ରସ୍ତାବର ଭିତିରି କଥା - ୫

ଲେଖକ - ଶ୍ରୀ କିଶନ ପଟ୍ଟନାୟକ

କପିରାଇଟ୍ - ଶ୍ରୀମତି ବାଣୀମଞ୍ଜରି ଦାସ 

ଫଟୋ କ୍ରେଡ଼ିଟ୍ - ୱିକିମିଡ଼ିଆ କମନସ୍ 

ଆଗକୁ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ, ପୂରା ସମାଜ ଉପରେ ଯେଉଁ ବିପତ୍ତି ପଡ଼ିବାକୁ ଯାଉଛି, ବିଶେଷକରି ଶିଳ୍ପ ଉତ୍ପାଦନର ପରିମାଣ ଯେପରି କମ୍ ହେବାକୁ ଯାଉଛି, ସେଥିରେ ବିକଶିତ ଦେଶମାନେ ବେଶ୍ ଆତଙ୍କିତ ଅବସ୍ଥାରେ ଅଛନ୍ତି । ୟୁରୋପୀୟ ଦେଶମାନେ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ଯେ ଏହାର ପ୍ରଭାବ ତାଙ୍କ ଦେଶ ଉପରେ ନପଡ଼ୁ । ସେମାନେ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ଯେ ସବୁ ବିପଦ ଏସିଆ, ଆଫ୍ରିକା ଓ ଦକ୍ଷିଣ ଆମେରିକୀୟ ଦେଶଗୁଡ଼ିକ ଉପରେ ପଡ଼ୁ । ବିକଶିତ ଦେଶଗୁଡ଼ିକ ବିଶ୍ୱର ଅନ୍ୟ ଦେଶର ରାଜନୀତି ଓ କଳ-କାରଖାନା ଉପରେ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ରଖିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି, ଯାହାଦ୍ୱାରା ସେମାନେ ଏସିଆ, ଆଫ୍ରିକା ଓ ଲାଟିନ୍ ଆମେରିକୀୟ ଦେଶଗୁଡ଼ିକୁ ବଳି ପକାଇ ଦେବା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିପାରିବେ । ଏହି ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ଫଳରେ ବିକଶିତ ରାଷ୍ଟ୍ରଗୁଡ଼ିକ ସେମାନଙ୍କର ଆଣବିକ ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁକୁ ଗରିବ ଦେଶଗୁଡ଼ିକରେ ଫୋପାଡ଼ି ପାରିବେ ।

ଏହି ବିଷୟରେ କିନ୍ତୁ ତୃତୀୟ ବିଶ୍ୱର ଦେଶଗୁଡ଼ିକରେ କୌଣସି ଆଲୋଚନା ହେଉନାହିଁ । ଯଦି ବା କେଉଁଠାରେ ହେଉଛି, ତେବେ ତାହାକୁ ଜୋରଦାର ଭାବରେ କରାନଯାଇ ଛୋଟିଆ ମୋଟିଆ ଘଟଣା ରୂପେ ଦେଖାଯାଉଛି । ବିକଶିତ ଦେଶଗୁଡ଼ିକରେ ଏ ବିଷୟରେ କେବଳ ରୁଦ୍ଧ କୋଠରୀରେ ଆଲୋଚନା କରାଯାଉଛି । ଏହା ମଧ୍ୟ ଅତି ଛୋଟିଆ ଗୋଷ୍ଠୀ ମଧ୍ୟରେ ସୀମିତ ରହୁଛି । କାରଣ ସେମାନେ ଏହି ଆଲୋଚନାକୁ ବିଶ୍ୱବ୍ୟାପୀ କରିବାକୁ ଚାହୁଁନାହାନ୍ତି । ବିକଶିତ ଦେଶମାନେ ଚାହୁଁନାହାନ୍ତି ଯେ ଭାରତ, ପାକିସ୍ତାନ ବା ବାଂଲାଦେଶର ଜନସାଧାରଣ ବିଶ୍ୱର ଭବିଷ୍ୟତକୁ ନେଇ ଆଲୋଚନା କରନ୍ତୁ । ଏହି ଦେଶର ଶାସକ ଗୋଷ୍ଠୀ ଯେ ସେ ବିଷୟରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଜ୍ଞ ସେକଥା, ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ଏହାକୁ ଜନସାଧାରଣଙ୍କର ଆଲୋଚନାର ବିଷୟବସ୍ତୁ କରାଇ ଦେବାକୁ ଚାହାନ୍ତି ନାହିଁ। ଏପରିକି ଏଠାରେ ବିଶ୍ୱ ବାଣିଜ୍ୟ ସଙ୍ଗଠନ ଓ ପେଟେଣ୍ଟ୍ ଆଇନି ସଂଶୋଧନ ଅଧିନିୟମକୁ ମଧ୍ୟ ସଂସଦରେ ଆଲୋଚନା ନକରି, ବିନା ଅଧ୍ୟାଦେଶରେ ଆଇନିରେ ପରିଣତ କରିଦିଆଯାଉଛି ।

ବିଶ୍ୱବ୍ୟାଙ୍କ୍ ଓ ଅନ୍ତରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ମୁଦ୍ରାକୋଷର ଅର୍ଥନୀତିଜ୍ଞମାନେ କଅଣ ଏତିକି ଜାଣିନାହାନ୍ତି ଯେ, ଶିକ୍ଷା ଓ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସେବା ପାଇଁ ହେଉଥିବା ଖର୍ଚ୍ଚ କାଟ୍ କଲେ ବିକାଶଶୀଳ ଦେଶଗୁଡ଼ିକରେ ନିରକ୍ଷର ଓ ରୋଗଗ୍ରସ୍ତ ଲୋକଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ଅସାଧାରଣ ଭାବରେ ବଢ଼ିଯିବ। ସେମାନେ କଅଣ ଜାଣିନାହାନ୍ତି ଯେ, ଗ୍ୟାଟ୍ ଚୁକ୍ତିର ପରିଣାମସ୍ୱରୂପ ପେଟେଣ୍ଟ୍ ଆଇନିରେ ସଂଶୋଧନ ହେବାଫଳରେ ଔଷଧର ଦରଦାମ୍ କେତେଗୁଣ ବଢ଼ିଯିବ ଓ ଏହା ଦରିଦ୍ର ଲୋକମାନଙ୍କର କ୍ରୟ କ୍ଷମତାର ବାହାରକୁ ଚାଲିଯିବ ? କ୍ଷୁଦ୍ର ଓ ସ୍ଥାନୀୟ ଉଦ୍ୟୋଗଗୁଡ଼ିକ ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲେ ବେକାରୀ ବଢ଼ିବ ତଥା ଆଧୁନିକ ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟା ଅବଲମ୍ବନ କରିବା କାରଣରୁ ଶିକ୍ଷିତ ଯୁବକଙ୍କ ପାଇଁ କର୍ମନିଯୁକ୍ତିର ସୁଯୋଗ ସଙ୍କୁଚିତ ହୋଇଯିବ ? ଅଶୀ ଦଶକରେ କରାଯାଇଥିବା ଢାଞ୍ଚାଗତ ସୁଧାର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମର ସବୁ ଉଦ୍ୟମ ବିଫଳ ହେବା ସତ୍ତ୍ୱେ ଧନୀ ଦେଶଗୁଡ଼ିକ ସମଗ୍ର ଗରିବ ପଛୁଆ ଦେଶଗୁଡ଼ିକୁ ଗ୍ୟାଟ୍ ଚୁକ୍ତିରେ ସ୍ୱାକ୍ଷର କରିବା ପାଇଁ ଜିଦ୍ କରିବାର କାରଣ କଅଣ ?

କାରଣ ଅତି ସ୍ପଷ୍ଟ । ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ପ୍ରଚାରିତ କଥାରୁ ଅଲଗା କରି ଯଦି କେହି କୌଣସି କଥା କହିଲା ତେବେ ସେ କଥାଟି କମ୍ ବିଶ୍ୱସନୀୟ ପଦବାଚ୍ୟ ହୁଏ । ଏହିପରି ଏକ ସତ୍ୟ (ଯାହାକି ଏହି ଯୁଗର ସବୁଠାରୁ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ସତ୍ୟ) ହେଉଛି, ଆଧୁନିକ ସମୃଦ୍ଧିର ଆଧାରଶିଳା ଏବେ ଖସି ଖସି ଯାଉଛି । ପ୍ରକୃତି ବା ପରିବେଶର ଅବକ୍ଷୟ, ଖଣିଜ ଦ୍ରବ୍ୟର ଦୃତ ହ୍ରାସ, ଆର୍ଥିକ ବିକାଶର ଅବନତି, ଅନିର୍ବାଯ୍ୟ ହୋଇଯାଉଛି । ଏ କଥାଟି ଏକବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ପ୍ରଥମାର୍ଦ୍ଧରେ ହିଁ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିବ । ବିକଶିତ ଦେଶମାନେ ମଧ୍ୟ ଆର୍ଥିକ ଅବନତିର ଚାପରୁ ମୁକ୍ତ ରହିପାରିବେ ନାହିଁ ।

କିନ୍ତୁ ଚକ୍ରାନ୍ତ ହେଉଛି ଯେ ସବୁ ଉପରେ ବିକଶିତ ଦେଶମାନଙ୍କର ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ଆଗେ ଆସିଯାଉ ଓ ତାହାପରେ ମାନବ ସଭ୍ୟତା ଉପରେ ପଡ଼ିବାକୁ ଥିବା ଏହି ବିପତ୍ତିକୁ ତୃତୀୟ ବିଶ୍ୱ ଉପରେ ଲଦି ଦିଆଯିବ । ଭୀଷଣ ବିପତ୍ତି, ରୋଗ, ଅନାହାର ଓ ଗୃହଯୁଦ୍ଧ ତଥା ଜଳବାୟୁର ପରିବର୍ତ୍ତନ ଯୋଗୁଁ କୋଟି କୋଟି ଲୋକ ମରିବେ । ଯେଉଁ ସ୍ଥାନ ଖାଲି ହେବ, ସେଠାରେ ବିକଶିତ ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ଦେଶଗୁଡ଼ିକର ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ସ୍ଥାପିତ ହେବ । ସେମାନଙ୍କର କିଛି ବିଗିଡ଼ିଯିବ ନାହିଁ । ଯେଭଳି ଉତ୍ତର ଆମେରିକା ଗୋରା ଲୋକମାନଙ୍କର ହୋଇଗଲା, ସେହିଭଳି ସାରା ବିଶ୍ୱ ସେମାନଙ୍କର ବାସସ୍ଥାନ ହୋଇଯିବ । ବିଶ୍ୱବାଣିଜ୍ୟ ସଙ୍ଗଠନ ଗଠନ କରାଯିବା ପଛରେ ଏହି ମନୋବୃତ୍ତି ହିଁ କାମ କରୁଛି । ଆପଣ ଚାହିଁଲେ ଏହାକୁ ଏକ ରାକ୍ଷସର ଚିନ୍ତା ବୋଲି କହିପାରନ୍ତି ।