ଝୁଲ୍ ହାତୀ ଝୁଲ୍ 

ଗୋପାଳଚନ୍ଦ୍ର ପ୍ରହରାଜ (୧୮୭୪ - ୧୯୪୫)

ଫଟୋ କ୍ରେଡିଟ୍ - ୱିକିମିଡିଆ କମନସ୍ 

ହାତୀ ଝୁଲୁଥାଏ ରାଜା ବଗିଚାରେ 

କିଆ କନ୍ଦା ଖାଇବାକୁ,

କହ୍ନେଇ ଝୁଲଇ ମୋହରି କୋଳରେ 

ଦୁଧ କଳେ ପିଇବାକୁ ।

ଝୁଲୁ ଝୁଲୁ ହାତୀ ଢୁଳାଇ ପଡୁଛି 

ଧୂଳିରେ ଧୂସର ଦେହ,

ବାଆ ପାଣି ଖାଇ ପଙ୍କେ ଲୋଟି ହୋଇ

ଫୁଲୁଛୁ କିପରି କହ ।

ହାତୀ ବନସ୍ତରେ ଥିଲେ ରଜାଙ୍କର

ନାହିକିରେ  ତୋତେ ଜଣା,

ତୁହି ଭୋଳ ହୋଇ ଧାଇଁଅଛୁ କାହିଁ 

ହେବୁ ପରା ବାଟବଣା ।

ହାତୀ ଝୁଲୁଥାଇ କୁକୁର ଭୁକଇ

ହାତୀକି ନ ମାଡେ ଡର,

ହାତୀ ଉପରକୁ ମାହୁନ୍ତ ବସିଲେ

ହାତୀ ଚାଲୁଥାଇ ଖର ।

ହାତୀ ଖୋଜ ତଳେ ପିମ୍ପୁଡି ନ ମରେ 

ପାହୁଣ୍ଡ ପକାଏ ଧୀରା,

ଝୁଲି ଝୁଲି ହାତୀ ଯାଉଥାଏ ଚାଲି

ନ ମାନି ବରଷା ଖରା ।

ଝୁଲ୍ ଝୁଲ୍ ହାତୀ ଝୁଲୁଥା ଝୁଲୁଥା 

ପିଉଥାଆ ବାଆ ପାଣି,

ମାହୁନ୍ତ ଆସିଲେ ଲଦନ ପକାଇ

ଯିବୁ ବରଡାଳ ଆଣି ।

ରଜା ବିଜେ କଲେ ପାଟହାତୀ ଚାଲେ

ଦେଖିବ କେ ଦେଖ ଚାଲି,

ଘଣ୍ଟି ଝୁଣୁ ଝୁଣୁ ବାଜଇ ଦାଣ୍ଡରେ

ଚାଲୁଥାଏ ଢଳି ଢଳି ।

ରାଇଜ ଯାକରେ ରାଜା ନ ମିଳିଲେ

ବାଜଇ ତେଲିଙ୍ଗି ବାଜା,

ସୁବର୍ଣ୍ଣ କଳସ ଢାଳୁ ଯାହା ମୁଣ୍ଡେ

ସେହି ତ ହୁଅଇ ରଜା ।

ମନ ହେଲା ବେଳେ ବାୟା ହେଉ ତୁହି

ଦେଖିଲେ ମାରଇ ଡର,

ପଲାଶିଲା ବେଳେ ପାହୁଣ୍ଡକେ କୋଶେ

ଚାଲୁଥାଉ ତରତର ।

ହାତୀ ପରା ଜୀବ ଛାର ମାହୁନ୍ତକୁ

ଠୁଳେ କି ଡରନ୍ତା ସେହି,

ମନ ମାନିଅଛି ବୋଲି ସେ ରହିଛି

ଆଙ୍କୁଶା ଶିକୁଳି ସହି ।