କଳା କଳେବର କହ୍ନାଇ

କବି – ଭକ୍ତ ଦାସ

ଭଜନର ୟୁଟ୍ୟୁବ୍ ଲିଙ୍କ୍  - https://www.youtube.com/watch?v=RdTHv7Xbo5A

କଳା କଳେବର କହ୍ନାଇ ସଙ୍ଗେ ରୋହିଣୀସୁତ
କରନ୍ତି ମଥୁରା ବିଜୟେ ଦାଣ୍ତେ ଦେଖ ସଙ୍ଗାତ।

ଖସିପଡୁଛି କି ଆକାଶୁ କି ଏ ଗଙ୍ଗାଯମୁନା
କ୍ଷୀରସଙ୍ଗେ ପ୍ରାଣଶୋଷିଲେ ନାଶଗଲା ପୁତନା ।

ଗହନକାନନ ବନରେ ଘୋର ବରଷାକାଳ
ଗିରି ବାମକରେ ଧଇଲେ ନନ୍ଦ ଯଶୋଦା ବାଳ ।

ଘରେ ନରହନ୍ତି ଗଉଡେ ବଡ ଅଧମ ଜାତି
ଘେନି ବତ୍ସାବୃନ୍ଦ ବାଳକେ ବନେ ବୁଲନ୍ତି ନିତି ।

ଉଇଁ ଆସୁଛି କି ପୂର୍ଣ୍ଣୀମା ଶଶୀ ମଧୁସାଗରୁ
ଉଠ ମଧୁପୁର ଯୁବତୀ ଓଗାଳିବା ଆଗରୁ ।

ଚନ୍ଦନବେଶ ମୁଁ କରନ୍ତି ମୋର ହେଉଛି ମନ
ଚିତ୍ତ କେ ଧରିବ ଯୁବତୀ ଚାହିଁ ଚନ୍ଦ୍ରବଦନ ।

ଛନକା ପଶିଲା ଛାତିରେ ଜାତିକୁଳ ଉପେକ୍ଷି
ଛାଡିବେ ଜୀବନ ଯଶୋଦା ଗୋପେ କୃଷ୍ଣ ନଦେଖି ।

ଜହର ସଙ୍ଗତେ ମହୁର ଆସି ହେଲା ନିୟତ
ଯୁବତୀ କୁଳକୁ ଦଇବ କଲା ଏ ହତପାତ ।

ଝଡିପଡୁଛି କି ଝୁଣ୍ଟିଆ ଝସକେତନ ଘାତେ
ଝାଳ ବିନ୍ଦୁବିନ୍ଦୁ ଶ୍ରୀମୁଖୁ ବହୁଅଛି ନିରତେ ।

ନୟନ ଉପରେ ଭ୍ରୁଲତା କିଏ କାମ କମାଣ
ନୁହନ୍ତି ଏତ ଏ କାହାରି ସଭି ଗୋପୀଙ୍କ ପ୍ରାଣ ।

ଟୋପିଟୋପି କରି ଚନ୍ଦନ ମଣ୍ତିଛନ୍ତି କି ସେ ଯେ
ଏକିବାରେ ଚାହାଁ ମଥୁରା ଦାଣ୍ତେ ଗୋବିନ୍ଦ ବିଜେ ।

ଠାବେଠାବେ ଗୋଳଚହଳ ସିଙ୍ଗା ବେଣୁବଇଁଶୀ
ଠିଆହୋଇ ଭକ୍ତଦାସ ତା ଦାଣ୍ତେ ଦେଖନ୍ତି ଆସି ।

ଡାକନ୍ତି ଏକକୁ ଆରେକ ଆସ ଜୀବଜୀବନ
ଡୋଳାରେ ଏ ରୁପ ଦେଖିବା ଆସ ମଧୁସୂଦନ ।

ଢଳିଢଳି କୃଷ୍ଣ ନାଚନ୍ତି ଭଙ୍ଗୀ ଦେଖ ମିତଣି
ଢାଳନ୍ତି କିରୁପେ ଡୋଳାକୁ କେଉଁ ଛଟକେ ଆଣି ।

ଅଳଙ୍କାରେ ସରୁକାଇଁଚ ମଣ୍ତିଛନ୍ତି କି କରେ
ଅଣହେଳା ପାଉଥିବେ ଗୋ ନନ୍ଦ ଗଉଡ ଘରେ ।

ରାମ କୃଷ୍ଣ ବେନିଭାଇଗୋ ଦୁହେଁ ଦୁହିଁକି ତୋରା
ରଙ୍ଗେ ନାଚି ଆସୁଥାନ୍ତି ଗୋ ଯେହ୍ନେ ଗହନେ ତାରା ।

ଲାଜ ଭୟ ତେଜି କରିବା କୃଷ୍ଣ ସଙ୍ଗେ ପୀରତି
ଲାଭ ହେଉଥିବ ଆମ୍ଭର ହସୁଥିବା ଗୋ ନିତି ।

ହେଲେ ହେବୁ ପଛେ କୁଳଟା ହାର କରିବୁ ଗଳେ
ହସୁଥିବୁ ତାଙ୍କ ସଙ୍ଗତେ ବସିଥିବୁ ଗୋ କୋଳେ ।

ଛାଡି ଲଜ୍ଜା ଭୟ ତା ରୁପ ଦରପଣେ ମାଜିବା

ଛାର ଭକ୍ତଦାସ କହେତା ଧ୍ୟାୟି ରଜନୀ ଦିବା ।