କେତେ ଛନ୍ଦ ଜାଣେ ଲୋ ସହି 

କବି - ବନମାଳୀ ଦାସ 

ୟୁଟ୍ୟୁବ୍ ଲିଙ୍କ୍ - https://www.youtube.com/watch?v=fSdFowoBryI

ଫଟୋ କ୍ରେଡିଟ୍ - ୱିକିମିଡିଆ କମନସ୍ 

କେତେ ଛନ୍ଦ ଜାଣେଲୋ ସହି ନନ୍ଦରାଜାର ଟିକି ପିଲାଟି ।

ଟିକି ପିଲା ବୋଲି ଯାହାକୁ ବୋଲନ୍ତି ଚିରି ପକାଇଲା ବକାର ପାଟି ।।

ଜନମକାଳେ ଏନ୍ତୁଡିଶାଳେ କୁଆଁ କୁଆଁ ହୋଇ ରାବିଲା ଛଳେ ।

ରହିଣ କୋଳରେ କ୍ଷୀର ସହିତରେ ପୁତନା ଅସୁରୀ ପ୍ରାଣ ନେଲାଟି ।।

ନ କରିଣ ଦକା ନାଶିଲା ଆଶଙ୍କା ଚନ୍ଦନ ପଟିଆ ଚିତ୍ତ ଚମକା ।

ଶକଟା ଧେନୁକା ବକା ସର୍ପ ଦଳି ବନର ଅନଳ ଗିଳିଦେଲାଟି ।।

ଇନ୍ଦ୍ର ବିବାଦେ ନିର୍ଘାତ ନାଦେ ଶିଳା ବରଷିଲା ଅତି ପ୍ରମାଦେ ।

ଦେଖିଛ ତ ହାଦେ ବିନା ଅବସାଦେ ମନ୍ଦର ଗିରିକି ଟେକି ଥିଲାଟି ।।

ସ୍ନାହାନ କାଳେ ଯମୁନା ଜଳେ ନନ୍ଦ ବୁଡିଗଲା ବୋଲି ଅଥଳେ ।

କଉତୂକ କରି ତାହାଙ୍କୁ ଉଦ୍ଧରି ଗୋପରେ ପତାକା ଉଡାଇଲାଟି ।।

ସେଦିନ କଂସ ହୋଇଣ ରୋଷ କଳେ ପଦ୍ମ ପାଇଁ ଦେଲା ଆଦେଶ ।

ପଦ୍ମ ତୋଳା ରସ କରିଣ ପ୍ରକାଶ ବଳେ ଛଳେ କାଳି ଦଳିଦେଲାଟି ।।

ବିସ୍ତାରି ପାଟି ଖାଇଲା ମାଟି ମାଆ ଯଶୋବନ୍ତୀ ଛାଟରେ ପିଟି ।

ଆକଟନ୍ତେ ଥରେ ତା ପେଟ ଭିତରେ ଅଶେଷ ବ୍ରହାଣ୍ଡ ଦେଖାଇଲାଟି ।।

କେ ଜାଣେ ଲୋ ମା ତାହାର ମହିମା ବତ୍ସା ହରିନେଲା ସେ ବେଦବ୍ରହ୍ମା ।

କହେ ବନମାଳୀ ତାକୁ ପୁଣି ଛଳି ଲକ୍ଷେ ଧେନୁବତ୍ସା ଜାତ କଲାଟି ।।