କିଛି ଜୀବନ ଅନେକ ମୃତ୍ୟୁ : ଗଣେଶ୍ୱର ବାବୁଙ୍କର ଜନହାନି

(ଗଣେଶ୍ୱର ମିଶ୍ରଙ୍କ ସ୍ମୃତିଚାରଣ-ମୂଳକ ପୁସ୍ତକ ‘ନିଜ ଠିକଣା’ରୁ ସଙ୍ଗୃହିତ)

ଫଟୋ କ୍ରେଡିଟ - ୱିକିମିଡ଼ିଆ କମନ୍ସ୍

ଗଣେଶ୍ୱର ମିଶ୍ର ୧୦ ଅଗଷ୍ଟ ୨୦୧୫ ମସିହାରେ କର୍କଟ ରୋଗଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇ ଚାଲିଗଲେ । ଓଡ଼ିଶାର ସାଧାରଣ ଜୀବନରେ ତାଙ୍କୁ ଜାଣିନଥିବା ଲୋକଙ୍କର ସଂଖ୍ୟା ବହୁତ କମ । ଇଂରାଜି ଭାଷା ସାହିତ୍ୟରେ ପ୍ରଶିକ୍ଷିତ ହୋଇ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ବେତନଭୋଗୀ ଶିକ୍ଷକ-କର୍ମଚାରୀ ହୋଇଥିଲେ ହେଁ, ଗଣେଶ୍ୱର ବାବୁ ଇଂରାଜୀ ସାହିତ୍ୟ ଚର୍ଚ୍ଚା ବା ଅଧ୍ୟାପନା ପାଇଁ ଜଣାଶୁଣା ନଥିଲେ । ଯଦିଓ, ତାଙ୍କର ଇଂରାଜୀରେ କିଛି ଲେଖା ଓ ବହି ଥିଲା । ତାଙ୍କର ପ୍ରସିଦ୍ଧିର କାରଣ ଥିଲା ତାଙ୍କର ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟ ଚର୍ଚ୍ଚା । ଗପ, ଉପନ୍ୟାସ, ଭ୍ରମଣ କାହାଣୀଠାରୁ ନେଇ ଫିଚର ଲେଖନ, ଶିଶୁ ସାହିତ୍ୟ, ଅନୁବାଦ ଓ ସମ୍ପାଦନା ଆଦି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟକୁ ତାଙ୍କର ଅବଦାନ ଉଲ୍ଲେଖଯୋଗ୍ୟ ।

ଗଣେଶ୍ୱର ବାବୁଙ୍କର ଜନ୍ମ ୧୯୪୨ ମସିହାରେ । ପୁରୀ ଜିଲ୍ଲାର ଶ୍ରୀପୁରୁଷୋତ୍ତମପୁର ଗାଁରେ । ସେଇଟା ଗଣେଶ୍ୱର ବାବୁଙ୍କର ମାମୁଁ ଘର ଗାଁ । ନିଜ ଘର ପୁରୀ ସହରରେ । ପଥୁରିଆ ସାହିରେ । ପରେ ସେ ଲଣ୍ଡନ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଭଳି ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଅନୁଷ୍ଠାନରେ ପଢ଼ିଲେ । ମାତ୍ର ତାଙ୍କର ବିଦ୍ୟାରମ୍ଭ ହୁଏ ପୁରୀରେ, ଘର ପାଖରେ । ଦୟିତାପଡ଼ାସାହି ଉଚ୍ଚପ୍ରାଥମିକ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ । ସେହି ଇସ୍କୁଲୁରେ ୧୯୪୯ ମସିହାରେ ତାଙ୍କର ଶିଶୁଶ୍ରେଣୀରେ ନାମଲେଖା ହୋଇଥିଲା । ଦୟିତାପଡ଼ା ସାହିରୁ ପଞ୍ଚମ ଶ୍ରେଣୀ ପାସ କରି ୧୯୫୪ ମସିହାରେ ପୁରୀ ଜିଲ୍ଲା ସ୍କୁଲରେ ନାଁ ଲେଖେଇଲେ । ସେତେବେଳେ ଏହି ଉଚ୍ଚ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ନାମଲେଖାଇବା ଏକ ଗୌରବର ବିଷୟ ଥିଲା ।

ସେଠି ଗଣେଶ୍ୱରଙ୍କର ଅନେକ ନୂଆ ସାଙ୍ଗ ଯୁଟିଲେ । ତାଙ୍କ ଭିତରେ ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ବନ୍ଧୁ ହେଲେ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ମହାନ୍ତି । ନୂଆ ସାହିର ପିଲା । ଗଣେଶ୍ୱର ବାବୁଙ୍କର ଇଂରାଜୀ ଭଲ ହେଉଥାଏ । ତାଙ୍କର ଇଂରେଜୀ ଜ୍ଞାନ ହିଁ ବୋଧେହୁଏ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ପାଇଁ ଥିଲା ମୂଖ୍ୟ ଆକର୍ଷଣ । ଦୁଇ ଜଣ ଖଣ୍ଡି ଇଂରାଜୀରେ କଥା ହୁଅନ୍ତି । ପରସ୍ପରର ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବଙ୍କ ଘର ବୁଲନ୍ତି । ଥରେ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲଙ୍କୁ ଟାଇଫଏଡ଼ ହେଲା । ଗଣେଶ୍ୱର ଦେଖି ଗଲେ । ପ୍ରଫୁଲ୍ଲର ଦେହ ଭଲ ହୋଇଆସୁଥାଏ । ହେଲେ ଶରୀର ଦୁର୍ବଳ ଥାଏ । ଜଳ ପାନ କଲେ ପାଟିରେ ଆସୁଥାଏ ଏକ ପ୍ରକାରର ତିକ୍ତ ସ୍ୱାଦ । ଏହି ଦେଖାର ଅଳପ ଦିନ ପରେ ଗଣେଶ୍ୱର ବାବୁ ଖବର ପାଇଲେ । ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ସହ ମିଶି ଡାକତରଖାନା ଦଉଡ଼ା ହେଲା । ମଧ୍ୟାହ୍ନ । ହାସପାତାଳର ଖଟିଆ ଉପରେ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲର ଦେହ ଦୁଶୁଥାଏ ଶେତବରନ ଓ ଶେତାଳିଆ । ନିଥର । ନିର୍ଜୀବ । ପ୍ରିୟ ବନ୍ଧୁକୁ ହରାଇବାର ପ୍ରଥମ ଅନୁଭୂତି ।

ପୁରସ୍ତମପୁରୁ ଗାଁରେ ଥିଲେ ଜଣେ ଲୋକ – ମଧୁ ମିଶ୍ରେ । ମଜାଳିଆ ଲୋକ । କଥାକଥାକେ ଦୋଅକ୍ଷରୀ । କର୍ଣ୍ଣ ଓ ବକ୍ଷ ଦେଶରେ ପୁରୁଷସୁଲଭ ଅନେକ ଲୋମାବଳୀ । ଗୌର ବର୍ଣ୍ଣ । କ୍ଷୀଣାଙ୍ଗ । ରୂପରେ ଅନେକଟା ଗଣେଶ୍ୱର ବାବୁଙ୍କର ପିତାଙ୍କ ଭଳି । ବାପା ପୁଅ ମିଶିକରି ପୁଅଙ୍କର ମାମୁଁ ଘର ଗାଁକୁ ଗଲେ, ମିଶ୍ରେ ଆପଣେ ଥଟ୍ଟା ଟାହୁଲି କରନ୍ତି ନନାଙ୍କ ସହ । ମଧୁର ସମ୍ପର୍କ ଥିଲା ବୋଧେ । ହଠାତ ଦିନେ ମଧୁବାବୁଙ୍କ ଦାଣ୍ଡ ଘରେ ତାଙ୍କ ଶବ ଦେଖିଲେ ଶିଶୁ ଗଣେଶ୍ୱର । ଦେହ ଉପରେ ମଶିଣାଟା ଘୋଡ଼ାହୋଇଥାଏ । ଖାଲି ଉହୁଁକି ଦୁଶୁଥାଏ ପାଦହଳକ । ଚଡ଼କରେ ଚାଲିଯାଇଥାଆନ୍ତି ମିଶ୍ରେ । କିଏ ଜଣେ ଗୁଜବ ଉଡ଼େଇଥାଏ ଯେ, ଦୁତୀୟ ଥର ଚଡ଼କ ପଡ଼ିଲେ ମଧୁ ମିଶ୍ରେ ଉଠି ବସିବେ । ଦ୍ୱିତୀୟ ଥର ଚଡ଼କ ପଡ଼ିଲା ନାହିଁ । ମଧୁ ମିଶ୍ରେ ବି ଉଠି ବସିଲେ ନାହିଁ । ଏହା ଥିଲା ଦୈବୀ ଦୁର୍ବିପାକରେ ଚିହ୍ନା ଲୋକ ମରିବାର ଗଣେଶ୍ୱର ବାବୁଙ୍କର ପ୍ରଥମ ଅନୁଭୂତି ।

ହେଲେ ଗଣେଶ୍ୱର ମିଶ୍ରଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ସମ୍ପର୍କିତ ପ୍ରଥମ ଅନୁଭୂତି ଥିଲା ପୁରା ଛୋଟ ବେଳେ । ବୟସ ସେତେବେଳେ ଚାରି ବରଷ ଖଣ୍ଡେ ହୋଇଥିବ । ମାଟି ଚଟାଣ ଉପରେ ଥୁଆ ହୋଇଚି କଲେରାରେ ମରିଥିବା ଗୋଟିଏ ଶବ । ମସିଣାଟିଏ ତାହା ଉପରେ ଘୋଡ଼ା ହୋଇଛି । ବୟସ୍କା ଭଦ୍ରମହିଳାଟିଏ କୁହାଟ ପକାଇ ରୋଦନ କରୁଛନ୍ତି । ‘ମୋ ଗଉରୀ ମୋ ଗଉରୀ’ କହି । ଖଣ୍ଡେ ଦୂରରେ ଗଣେଶ୍ୱର ବାବୁ ଦଣ୍ଡାୟମାନ । ମନେ ପଡ଼ୁଛି ଶବ ହୋଇ ଶୋଇଥିବା ସ୍ତ୍ରୀଲୋକଟି ଉପରକୁ ରାଗିକରି ଭୁଜା ଭୋଗେଇ ଫିଙ୍ଗିବାର । ତାକୁ ମରିଯା ବୋଲି କହିବାର । ବିକଳ ହୋଇ କାନ୍ଦୁଥିବା ବୁଢ଼ୀ ଜଣଙ୍କ ଗଣେଶ୍ୱର ମିଶ୍ରଙ୍କର ଆଇ । ଗଉରୀ ହେଲା ତାଙ୍କ ଝିଅର, ଗଣେଶ୍ୱର ବାବୁଙ୍କର ମା’ର, ନାମ ।

(ପାକ୍ଷିକ ପତ୍ରିକା 'ସମଦୃଷ୍ଟି'ର ୧୧ତମ ଖଣ୍ଡର ୧୪ତମ ସଂଖ୍ୟାରେ ୨୦୧୭ ମସିହାରେ ପ୍ରକାଶିତ)