ହଳଧର ନାଗ : କବିତାର ମନ୍ତ୍ରସିଦ୍ଧ ଋଷିପୁତ୍ର
କେଦାର ମିଶ୍ର
ହଳଧର ନାଗ ଫଟୋ କ୍ରେଡ଼ିଟ - ୱିକିମିଡ଼ିଆ କମନ୍ସ୍ |
ପୃଥିବୀ
ଓ ଚନ୍ଦ୍ରମା ଦୁଇ ଭାଇଭଉଣୀ ।
ପୃଥିବୀ ଅପରୂପା ସୁନ୍ଦରୀ । ସମୟର
ଦେବତା ଯୌବନପ୍ରାପ୍ତି ପରେ
ସୁନ୍ଦରୀ ପୃଥିବୀ ପ୍ରେମରେ ପଡିଗଲେ
। ସମୟ ଓ ପୃଥିବୀର ପ୍ରଣୟ କାହାଣୀ
ଗଡି ଚାଲିଲା ଗୋପନରେ । ଭଉଣୀର
ପ୍ରଣୟ କାହାଣୀ ବିଷୟ ନଜାଣି
ଚନ୍ଦ୍ରମା ଦିନେ ଦେବ ସଭାରେ
ପ୍ରସ୍ତାବ କଲେ ତାଙ୍କ ଭଉଣୀ
ପୃଥିବୀ ସହ ଦେବରାଜ ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କ
ପରିଣୟ ପାଇଁ ।
ଅସାମାନ୍ୟ
ରୂପସୀ ପୃଥିବୀକୁ ବାହା ଦେବାପାଇଁ
ଦେବସଭାରେ ନିଷ୍ପତ୍ତି ହୋଇଗଲା
। ଏ ଖବର ପାଇବା ମାତ୍ରେ ଭୟ ଓ
ଆଶଙ୍କାରେ କାତର ପୃଥିବୀ ଚନ୍ଦ୍ରମାଙ୍କୁ
ଝିଙ୍ଗାସ କଲେ ଏବଂ ସେ ସମୟ ସହ
ପ୍ରଣୟବଦ୍ଧ ବୋଲି ଜଣାଇଦେଲେ ।
ବିଚଳିତ ଚନ୍ଦ୍ରମା ଏବେ କରନ୍ତି
କଣ ?
ଦେବରାଜଙ୍କୁ
କହିଲେ,
‘ମହାରାଜ
!
ମୋ
ସାନ ଭଉଣୀ ଏବେ ମହାକାଳ ପ୍ରେମରେ
ପଡିଯାଇଛି ।’
କ୍ରୋଧରେ
ଇନ୍ଦ୍ର ନିଜ ବଜ୍ର ମାଧ୍ୟମରେ
ସମୟକୁ ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ କରି ହତ୍ୟା
କଲେ ।
ପ୍ରିୟତମର
ମୃତ୍ୟୁରେ ଶୋକାତୁରା ପୃଥିବୀ
ବିଳାପ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ତାଙ୍କ
ବିଳାପରେ ଲୋକପିତା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ
ଆସନ ଟଳମଳ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା ।
ବ୍ରହ୍ମା ପୃଥିବୀକୁ ପଚାରିଲେ,
ତମେ
ରୋଦନ କରୁଛ କାହିଁକି ?
ପୃଥିବୀ
ତାଙ୍କ ଦୁଃଖ ବୟାନ କଲେ । ଲୋକପିତା
କହିଲେ –
‘ମୁଁ
ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ତମ ପ୍ରେମିକକୁ
ବଞ୍ଚାଇ ଦେବି ।’
ତା
ପରେ ବ୍ରହ୍ମା ତାଙ୍କ କମଣ୍ଡଳରୁ
ଅମୃତ ଜଳ ସିଞ୍ଚି ସମୟକୁ ଜୀବନ୍ୟାସ
ଦେଲେ । କିନ୍ତୁ ଏ କ’ଣ
?
ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କ
ବ୍ରଜାଘାତରେ ସମୟ ଛଅ ଖଣ୍ଡ ହୋଇଯାଇଛି
ଏବଂ ଅମୃତ ଜଳ ପାଇଲା ପରେ ସମୟର
ଛଅଟି ସ୍ୱରୂପ ପୃଥିବୀକୁ ପ୍ରଣୟ
ଭିକ୍ଷା କରୁଛନ୍ତି । ପୃଥିବୀ
କହିଲେ,
‘ ଏ
କି ଆଚମ୍ବିତ କଥା ?
ଜଣେ
ନାରୀ ଛଅ ପୁରୁଷଙ୍କ ସହ ଜୀବନ
କଟାଇବ କେମିତି ?
ବ୍ରହ୍ମା
କହିଲେ –
‘ତମେ
ବିଚଳିତ ହୁଅ ନାହିଁ । ସେମାନେ
ସମୟର ଛଅଟି ସ୍ୱରୂପ –
ଛଅଟି
ଋତୁ ।’
ଜଣେ
ପରେ ଜଣେ ସେମାନେ ତମ ପାଖକୁ ଆସିବେ
ଓ ଦୁଇ ମାସ ଲେଖାଏଁ ତମକୁ ଭୋଗ
କରିବେ । ସେହି ଦିନଠୁ ଛଅ ଋତୁ
କ୍ରମାନ୍ମୟରେ ପୃଥିବୀ ପୃଷ୍ଠକୁ
ଆସନ୍ତି ଓ ପୃଥିବୀ ରାଣୀକୁ ଭୋଗ
କରନ୍ତି ।
ଇଏ
କାହାଣୀ ନା କବିତା ?
କେଉଁ
ପୁରାଣରେ ଆପଣ ପଢ଼ିଛନ୍ତି ଏ କାହାଣୀ
?
କବିର
କଳ୍ପନାରେ ସମୟ ଓ ପୃଥିବୀର କାହାଣୀ
ନୂଆ ରୂପେ ଗଢ଼ାଯାଇଛି । ସମ୍ବଲପୁରୀ-କୋଶଳୀ
ଭାଷାରେ ରଚିତ ‘ବଛର’
ନାମକ
କାବ୍ୟର କାହାଣୀ ଇଏ । କାବ୍ୟର
କବି ହେଉଛନ୍ତି ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ହଳଧର
ନାଗ ।
କବିର ପ୍ରତିଭା ଓ କଳ୍ପନାର ଏକ ଅପୂର୍ବ ବିଭୂତିର ଅନ୍ୟ ନାମ କବି ହଳଧର ନାଗ । ସମଗ୍ର ପଶ୍ଚିମ ଓଡିଶାରେ ଲୋକକବି ଭାବରେ ବିଖ୍ୟାତ ଏଇ କବି ଆମ ସମୟର ଏକ ବିରାଟ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ । ଯେଉଁ ସମୟରେ କବିତାର ପାଠକ ଏକ ବିରଳ ପ୍ରଜାତିରେ ପରିଣତ ହୋଇସାରିଛି, ସେହି ସମୟରେ କବି ହଳଧରଙ୍କ କବିତା ଶୁଣିବା ପାଇଁ ହଜାର ହଜାର ଲୋକ ଅପେକ୍ଷା କରି ରହନ୍ତି ମଞ୍ଚ ଆଗରେ । ଘଣ୍ଟା ଘଣ୍ଟା ଧରି କବିତା ତାଙ୍କର ମୁଖସ୍ଥ ଥାଏ । ଆତ୍ମବିଭୋର, କବିତା ବିଭୋର କବିଙ୍କୁ ଶୁଣିବା ପାଇଁ ଯାତ୍ରା ପରି ଗହଳି ଲାଗିଯାଏ ପଶ୍ଚିମ ଓଡିଶାରେ ।
ହଳଧର ନାଗ, ଦେଖିବାକୁ ଡେଙ୍ଗା, କଳା, ନହନହକା ମଣିଷଟିଏ । ଭାବପ୍ରବଣ ଦୁଇଟି ଆଖି । ବବୁରି ବାଳ ଲମ୍ବି ଯାଇଥାଏ ପଛକୁ । ଅଣ୍ଟାରେ ବେଢ଼ାଇ ହୋଇଥାନ୍ତି ଧଳା ଧୋତିଟିଏ, କାନ୍ଧରେ ଗାମୁଛା, ପାଦରେ ଚପଲ ନଥାଏ । ଦେଖିଲେ ଅତି ସାଧାରଣ ଗାଉଁଲି ମଣିଷଟିଏ । ସାଧାରଣ ଚେହେରା ତଳେ ଏକ ଅସାଧାରଣ ପ୍ରତିଭାର ଜ୍ୟୋତି ଉଦ୍ଭାସିତ ହେଉଥାଏ ତାଙ୍କ ଆଖି ଦିଓଟିରେ ।
ଅତ୍ୟନ୍ତ ନମ୍ର ଏବଂ ବିନୟୀ ସ୍ୱଭାବର କବି ହଳଧର ନାଗଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ଲାଗେନା ତାଙ୍କର ଗ୍ରନ୍ଥାବଳୀ ପ୍ରକାଶ ହୋଇଛି ଗ୍ରନ୍ଥ ମନ୍ଦିର ଓ ସମ୍ବଲପୁର ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ତରଫରୁ । ତାଙ୍କୁ ନେଇ ‘ବିବିସି’ ତିଆରି କରି ସାରିଛି ଗୋଟିଏ ସିନେମା । ତାଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ନକଲେ ପଶ୍ଚିମଓଡିଶାର କୌଣସି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ପୂର୍ଣ୍ଣାଙ୍ଗ ହୁଏନା । ଇତି ମଧ୍ୟରେ ତାଂକୁ ଭାରତ ସରକାର ପଦ୍ମଶ୍ରୀ ସମ୍ମାନରେ ମଧ୍ୟ ସମ୍ମାନୀତ କରିସାରିଛନ୍ତି।
ତାଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ବହୁ ବିଦ୍ୱାନ ହାତଯୋଡି ସମ୍ମାନ କରନ୍ତି । ଅଥଚ ତୃତୀୟ ଶ୍ରେଣୀ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ହଳଧର ନାଗଙ୍କ ଆନୁଷ୍ଠାନିକ ଶିକ୍ଷା । ବୃତ୍ତିରେ ସେ ଚନାଚୁରବାଲା । କେବେ କେମିତି ଚାଷ କାମ କରନ୍ତି । ଗାଁ ସ୍କୁଲରେ ଭାରରେ ପାଣି ବୋହି ନିଅନ୍ତି । କିନ୍ତୁ କବିତାର ସେ ଏକ ଜ୍ୟୋତିର୍ମୟ ଅବତାର ।
କବିର ପ୍ରତିଭା ଓ କଳ୍ପନାର ଏକ ଅପୂର୍ବ ବିଭୂତିର ଅନ୍ୟ ନାମ କବି ହଳଧର ନାଗ । ସମଗ୍ର ପଶ୍ଚିମ ଓଡିଶାରେ ଲୋକକବି ଭାବରେ ବିଖ୍ୟାତ ଏଇ କବି ଆମ ସମୟର ଏକ ବିରାଟ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ । ଯେଉଁ ସମୟରେ କବିତାର ପାଠକ ଏକ ବିରଳ ପ୍ରଜାତିରେ ପରିଣତ ହୋଇସାରିଛି, ସେହି ସମୟରେ କବି ହଳଧରଙ୍କ କବିତା ଶୁଣିବା ପାଇଁ ହଜାର ହଜାର ଲୋକ ଅପେକ୍ଷା କରି ରହନ୍ତି ମଞ୍ଚ ଆଗରେ । ଘଣ୍ଟା ଘଣ୍ଟା ଧରି କବିତା ତାଙ୍କର ମୁଖସ୍ଥ ଥାଏ । ଆତ୍ମବିଭୋର, କବିତା ବିଭୋର କବିଙ୍କୁ ଶୁଣିବା ପାଇଁ ଯାତ୍ରା ପରି ଗହଳି ଲାଗିଯାଏ ପଶ୍ଚିମ ଓଡିଶାରେ ।
ହଳଧର ନାଗ, ଦେଖିବାକୁ ଡେଙ୍ଗା, କଳା, ନହନହକା ମଣିଷଟିଏ । ଭାବପ୍ରବଣ ଦୁଇଟି ଆଖି । ବବୁରି ବାଳ ଲମ୍ବି ଯାଇଥାଏ ପଛକୁ । ଅଣ୍ଟାରେ ବେଢ଼ାଇ ହୋଇଥାନ୍ତି ଧଳା ଧୋତିଟିଏ, କାନ୍ଧରେ ଗାମୁଛା, ପାଦରେ ଚପଲ ନଥାଏ । ଦେଖିଲେ ଅତି ସାଧାରଣ ଗାଉଁଲି ମଣିଷଟିଏ । ସାଧାରଣ ଚେହେରା ତଳେ ଏକ ଅସାଧାରଣ ପ୍ରତିଭାର ଜ୍ୟୋତି ଉଦ୍ଭାସିତ ହେଉଥାଏ ତାଙ୍କ ଆଖି ଦିଓଟିରେ ।
ଅତ୍ୟନ୍ତ ନମ୍ର ଏବଂ ବିନୟୀ ସ୍ୱଭାବର କବି ହଳଧର ନାଗଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ଲାଗେନା ତାଙ୍କର ଗ୍ରନ୍ଥାବଳୀ ପ୍ରକାଶ ହୋଇଛି ଗ୍ରନ୍ଥ ମନ୍ଦିର ଓ ସମ୍ବଲପୁର ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ତରଫରୁ । ତାଙ୍କୁ ନେଇ ‘ବିବିସି’ ତିଆରି କରି ସାରିଛି ଗୋଟିଏ ସିନେମା । ତାଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ନକଲେ ପଶ୍ଚିମଓଡିଶାର କୌଣସି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ପୂର୍ଣ୍ଣାଙ୍ଗ ହୁଏନା । ଇତି ମଧ୍ୟରେ ତାଂକୁ ଭାରତ ସରକାର ପଦ୍ମଶ୍ରୀ ସମ୍ମାନରେ ମଧ୍ୟ ସମ୍ମାନୀତ କରିସାରିଛନ୍ତି।
ତାଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ବହୁ ବିଦ୍ୱାନ ହାତଯୋଡି ସମ୍ମାନ କରନ୍ତି । ଅଥଚ ତୃତୀୟ ଶ୍ରେଣୀ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ହଳଧର ନାଗଙ୍କ ଆନୁଷ୍ଠାନିକ ଶିକ୍ଷା । ବୃତ୍ତିରେ ସେ ଚନାଚୁରବାଲା । କେବେ କେମିତି ଚାଷ କାମ କରନ୍ତି । ଗାଁ ସ୍କୁଲରେ ଭାରରେ ପାଣି ବୋହି ନିଅନ୍ତି । କିନ୍ତୁ କବିତାର ସେ ଏକ ଜ୍ୟୋତିର୍ମୟ ଅବତାର ।
କବି
ହଳଧର ନାଗଙ୍କ ଜନ୍ମ ୩୧.୦୩.୧୯୫୦
ବରଗଡ ଜିଲ୍ଲାର ଘେଁସ୍ ଗାଁରେ
। ଘେଁସ୍ ପଶ୍ଚିମଓଡିଶାର ଏକ
ଐତିହାସିକ ଗାଁ । ସୁରେନ୍ଦ୍ର
ସାଏଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱରେ ବ୍ରିଟିଶରାଜ
ବିରୁଦ୍ଧରେ ହୋଇଥିବା ସଶସ୍ତ୍ର
ଆଂଦୋଳନର ତୀର୍ଥ ଭୂମି ହେଉଛି
ଘେଁସ୍ । ଏକ ଐତିହାସିକ ଗାଁର
ଅତି ସାଧାରଣ ବାଳକଟିଏ ଅସାଧାରଣ
ଇତିହାସ ରଚନା କରିବ ଏକଥା ଘେଁସ୍
ଗାଁର କେହି କେବେି ବି କଳ୍ପନା
କରିନଥିବେ ।
ଲୋକଗୀତ
ଏବଂ ଲୋକନୃତ୍ୟ ପ୍ରତି ପିଲାଦିନରୁ
ହଳଧରଙ୍କ ଥିଲା ପ୍ରଚୁର ଆଗ୍ରହ
। ରାମାୟଣ,
ମହାଭାରତ
ଶୁଣି ଶୁଣି ଡାଲଖାଇ,
ରସରକେଲି,
ଗୁଣୁ
ଗୁଣେଇ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା ତାଙ୍କ
କବିତ୍ୱର ଯାତ୍ରା ।
ଅଳ୍ପ
ପାଠୁଆ ତାଙ୍କ ମନ ଓ ହୃଦୟକୁ ନିଜର
ନିବାସ ରୂପେ ବାଛି ନେଇଥିଲେ
କବିତାର ସରସ୍ୱତୀ । ଆପେ ଆପେ
ଆପଣଛାଏଁ ସେ ଆବୃତ୍ତି କରୁଥିଲେ
ସୁକୁମାର କବିତା । ତାଙ୍କ
ଆଗରେ ପ୍ରେରଣାର ଉତ୍ସ ଥିଲେ
ବ୍ୟାସ,
ବାଲ୍ମିକୀ,
ଗଙ୍ଗାଧର
ମେହେର ଓ ଭୀମଭୋଇ । ତାଙ୍କ
କାବ୍ୟସିଦ୍ଧି ଗୋଟିଏ କଥା ପ୍ରମାଣିତ
କରେ,
ତା
ହେଲା-
କବିତାର
ଉତ୍ସ ସବୁବେଳେ ସ୍ୱାଭାବିକ ଏବଂ
କବିତା ରଚନା କୌଣସି ବୌଦ୍ଧିକ
କସରତର ଆବଶ୍ୟକତା ରଖେ ନାହିଁ ।
ତାଙ୍କ
କବିତାରେ ପଶ୍ଚିମ ଓଡିଶାର ଜନଜୀବନ,
ପ୍ରାକୃତିକ
ପରିବେଶ,
ଚଳଣୀ,
ପରମ୍ପରା,
ଲୋକଗୀତ
ଓ ଲୋକନୃତ୍ୟର ଛନ୍ଦ ଏବଂ ସର୍ବୋପରି
ଜୀବନର ଉଦ୍ଦାମତା ପ୍ରତିଫଳିତ
ହୋଇଥାଏ । କାବ୍ୟ ଓ ପୁରାଣରୁ
ବିଷୟବସ୍ତୁ ଚୟନ କରୁଥିଲେ ହେଁ
ବର୍ଣ୍ଣନା ଏବଂ ସର୍ଜନା କ୍ଷେତ୍ରରେ
ତାଙ୍କ ଶୈଳୀ ମୌଳିକ । ଆଞ୍ଚଳିକ
ଅସ୍ମିତାର ଉଦ୍ଗାତା ରୂପେ ଏବେ
ସମଗ୍ର ପଶ୍ଚିମ ଓଡିଶାରେ ହଳଧର
ନାଗ ଲୋକ ସଂସ୍କୃତିର ଦେବଦୂତ
ପାଲଟି ଯାଇଛନ୍ତି । ଆଞ୍ଚଳିକ
ସଂସ୍କୃତିର ପ୍ରାଣବନ୍ତ ପ୍ରତୀକ
ତାଙ୍କର କବିତା ।
ପଶ୍ଚିମଓଡିଶାର
ବିଶେଷ ଚର୍ଚ୍ଚା ହୋଇଥାଏ ଏ ଅଞ୍ଚଳର
ଦାରିଦ୍ର୍ୟ,
ଅନାହାର
ମୃତ୍ୟୁ,
ଦାଦନ
ଶ୍ରମିକ ଓ ପିଲାବିକ୍ରୀ ଇତ୍ୟାଦି
ପ୍ରସଙ୍ଗ ପାଇଁ । ତେଣୁ ଏ ଅଞ୍ଚଳକୁ
ନେଇ ଯେଉଁମାନେ କବିତା ଲେଖନ୍ତି
ବା ଏ ଅଞ୍ଚଳରେ ରହି କବିତା ଲେଖନ୍ତି
ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ କବିତାର ବିଷୟବସ୍ତୁ
ପ୍ରାୟ ପୂର୍ବନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ।
ସ୍ଥିତାବସ୍ଥା
ବିରୁଦ୍ଧରେ ହେଉ କିଂବା ଏକ ନୂତନ
ଆଂଦୋଳନର ସୂଚନା ହେଉ କବିତାରେ
ତାର ସଙ୍କେତ ରହିଥାଏ । ଯଦିଓ
ଆଧୁନିକ ଓଡିଆ କବିତାର ଅସ୍ପଷ୍ଟ,
ରହସ୍ୟମୟ
ଏବଂ ଦୁର୍ବୋଧ୍ୟ ପରମ୍ପରାରରେ
ଏସବୁ ସ୍ୱରର ବିଶେଷ କିଛି ମାନେ
ନଥାଏ । ପରମ୍ପରାର ମୁଖ୍ୟସ୍ରୋତରେ
ଗୌଣସ୍ରୋତର ଭାବାବେଗ ପ୍ରାୟତଃ
ବିଲୀନ ହୋଇଯାଏ ।
ସୌଭାଗ୍ୟକ୍ରମେ
ହଳଧର ନାଗଙ୍କ କବିତା ଏହି
ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟଜନକ ପରିଣତି ଭୋଗିନାହିଁ
। ପ୍ରାୟତଃ ପୁରାଣ,
କାବ୍ୟ
ଓ କଳ୍ପନାର ଆଧାରରେ ତାଙ୍କ କବିତ୍ୱର
ପ୍ରତିଷ୍ଠା । ତେଣୁ ଆଧୁନିକତା
କିମ୍ବା ଉତ୍ତର ଆଧୁନିକତାର ବ୍ୟୁହ
ଭିତରେ ବାଟବଣା ଆଲୋଚକମାନଙ୍କ
ପାଇଁ ତାଙ୍କ କବିତା ପାରମ୍ପରିକ
କିମ୍ବା ପ୍ରାଚୀନପନ୍ଥୀ ମନେ
ହୋଇପାରେ ।
କିନ୍ତୁ
ଟିକେ ଗଭୀର ଭାବରେ ତାଙ୍କ କବିତାକୁ
ଅନୁଧ୍ୟାନ କଲେ ଗୋଟିଏ କଥା ସ୍ପଷ୍ଟ
ହୋଇଯାଏ ଯେ,
କଳ୍ପନା
ଏଠି ବିଦ୍ରୋହର ଏକ ଛଦ୍ମ ଆୟୁଧ ।
ଶୋଷଣ ଓ ଅବହେଳାର ନିଶାଗ୍ରସ୍ତ
ଗୋଟିଏ ଅଞ୍ଚଳର ଜନଜୀବନରେ ଚାଞ୍ଚଲ୍ୟ
ଖେଳାଇବା ପାଇଁ ପୌରାଣିକ କଳ୍ପନାକୁ
ଆଧାର ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରିବା ଛଡା
ଅଲଗା ବାଟ ନଥାଏ । ପୌରାଣିକ କଳ୍ପନା
ଆଧାରରେ ଜାତୀୟ ଅସ୍ମିତାର ପ୍ରତିଷ୍ଠା
ପାଇଁ କାବି୍ୟକ ପ୍ରୟାସ କରିଥିବା
ସାରଳା ଦାସ,
ଭୀମ
ଭୋଇ,
ଗଙ୍ଗାଧର
ମେହେରଙ୍କ ପରି ହଳଧର ନାଗ ସେଇ
ବିଷୟବସ୍ତୁ ଓ ଶୈଳିର ଚୟନ କରିଛନ୍ତି
। ତାଙ୍କ ବର୍ଣ୍ଣନାରେ ପଶ୍ଚିମ
ଓଡିଶାର ଜୀବନ୍ତ ଚିତ୍ର ପାଠକର
ଆଖି ଆଗରେ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ପରି ଭାସି
ଉଠେ । ତାଙ୍କ କଳ୍ପନା ସାମର୍ଥ୍ୟ
କ୍ଲାସିକ୍ କବିମାନଙ୍କର ସାମର୍ଥ୍ୟ
ସହ ପ୍ରାୟ ସମାନ ।
ଏହି
ଯଶସ୍ୱୀ କବିଙ୍କର କେତୋଟି ମୁଖ୍ୟ
କାବ୍ୟଗ୍ରନ୍ଥ ହେଉଛି ‘ବଛର’,
‘ମହାସତୀ
ଉର୍ମିଲା’,
‘ତାରା
ମନେ୍ଦାନ୍ଦରୀ’,
‘ରସିଆ
କବି’,
‘ଅଛିଆ’,
‘ସିରି
ସମ୍ଲାଇ’
ଇତ୍ୟାଦି
। ସରଳ ମନରେ ଯେଉଁ ଅପୂର୍ବ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ
ଦର୍ଶନର ଉଦ୍ଭାସ ସମ୍ଭବ ହୁଏ
ତାହା କବିତାରେ ହିଁ ପ୍ରତିଫଳିତ
ହୋଇଥାଏ ।
ଏକ
ନଗଣ୍ୟ ଉପଭାଷା ବୋଲି ଗଣାଯାଉଥିବା
ସମ୍ବଲପୁରୀ କୋଶଳୀ ଭାଷାରେ ଯେଉଁ
ବୌଦ୍ଧିକ ଉଚ୍ଚତାର କାବ୍ୟ ରଚନା
ହୋଇଛି,
ତାହା
ସେ ଭାଷାର ଉତ୍କର୍ଷ ଓ ମୌଳିକତାର
ପରିଚୟ । ଓଡିଶା ଭାଷା ସହ ସମାନ୍ତରାଳ
ଭାବେ ସମ୍ବଲପୁରୀ-କୋଶଳୀର
ଏହି ପ୍ରତିଷ୍ଠାକୁ ନକରାତ୍ମକ
ଦୃଷ୍ଟିରେ ନଦେଖିଲେ ଓଡିଆ ସାହିତ୍ୟର
ଯଥେଷ୍ଟ ମଙ୍ଗଳ ହେବ ।ଖଗେଶ୍ବର
ସେଠ,
ସତ୍ୟନାରାୟଣ
ବହିଦାର,
ଇନ୍ଦ୍ରମଣି
ସାହୁ,
ହେମଚନ୍ଦ୍ର
ଆଚାର୍ୟ ଓ ଆହୁରି କେତେକ ପ୍ରତିଭାବାନ୍
କବି ମଣ୍ଡଳୀରେ ହଳଧର ବିରାଜିତ।
କବି
ହଳଧରଙ୍କ କାବ୍ୟକୃତିରେ ସବୁଠୁ
ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ଦିଗଟି ହେଉଛି ତାଙ୍କ
ଭାଷା ପ୍ରୟୋଗର ଅପୂର୍ବ
ସ୍ୱତଃସ୍ଫୂର୍ତ୍ତତା । ପୁରାଣରେ
ବର୍ଣ୍ଣିତ ବ୍ୟାସନ୍କ କଥନ ଓ
ଗଣେଷଙ୍କ ଶ୍ରୁତଲିଖନ ପରି ତାଙ୍କର
କାବ୍ୟଧାରା । ହଳଧରଙ୍କ କାବ୍ୟକୃତିରେ
ଏତେ ଟିକିଏ ବି ଦୂର୍ବେଧ୍ୟତା ବା
ଜଟିଳତା ନଥାଏ । ତାଙ୍କ ନିରୀହତା
ପରି କବିତାର ଆବେଦନ ମଧ୍ୟ ନିରୀହ
ଓ ରସମୟ ।
ପଶ୍ଚିମ
ଓଡିଶାର ପ୍ରାକୃତିକ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ,
ଜନଜୀବନର
ଆଚାର,
ଆଚରଣ,
ପରମ୍ପରା
ଓ ସଂସ୍କୃତି ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟବୋଧ
ଏବଂ ଭାରତୀୟ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକତାର
ସରଳ ପରିବେଷଣ ତାଙ୍କ ରଚନାର
ଶ୍ରେଷ୍ଠତମ ସିଦ୍ଧି । ତା ସହ
ତାଙ୍କ କବିତାରେ ଥାଏ ଶାଣିତ ଶ୍ଲେଷ
ଓ ତୀବ୍ର କଟାକ୍ଷ । ବେଳେବେଳେ
ବ୍ୟଙ୍କ କବିତା ରଚନାରେ ହାତ
ଦିଅନ୍ତ କବି ।
ଓଡିଆ
ବ୍ୟଙ୍କ କବିତାର ପ୍ରଚଳିତ ଧାରାଠୁ
ଭିନ୍ନ ଶୁଦ୍ଧ ଶ୍ଲେଷ ଓ ବ୍ୟଞ୍ଚନାର
ପରିବେଷଣ ତାଙ୍କ ବ୍ୟଙ୍ଗ କବିତାର
ବିଶେଷ ଗୁଣ । ସ୍ଲୋଗାନ୍ଧର୍ମୀ
ସମାଲୋଚନା ତାଙ୍କର ଏକ ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ
ସଫଳତା ।
ହଳଧରଙ୍କ
କାବ୍ୟ ସାହିତ୍ୟ ଉପରେ ଏବେ ବହୁ
ଗବେଷଣା ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ସାରିଛି ।
ପଶ୍ଚିମ ଓଡିଶାର ଛୋଟବଡ ଗାଁ,
ସହରମାନଙ୍କରେ
କବିଙ୍କୁ ବିପୁଳ ସ୍ୱାଗତ ସମ୍ବର୍ଦ୍ଧନା
ପ୍ରଦାନ କରାଯାଉଛି । ହଳଧରଙ୍କ
କବିତା ସନ୍ଧ୍ୟା ଏବେ ମନୋରଞ୍ଜନର
ଏପ ପରିଶୁଦ୍ଧ ସ୍ୱରୂପ । ତାଙ୍କ
କବିତା ବହିର ଗ୍ରାହକ ଆମର ତଥାକଥିତ
ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ କବିମାନଙ୍କ ଠାରୁ
ବହୁଗୁଣରେ ଅଧିକ ।
କିନ୍ତୁ
ଦୁଃଖର କଥା ଓଡିଆ ସାହିତ୍ୟର ଆଲୋଚକ
ଏବଂ ଐତିହାସିକମାନେ ତାଙ୍କ
ପ୍ରତିଭା ବିଷୟରେ ପ୍ରାୟ ଉଦାସୀନ
। କାବ୍ୟ ରଚନା ଏବଂ ସାହିତ୍ୟକର୍ମରେ
ବିଶେଷ ରୁଚି ରଖୁଥିବା ଓଡିଆ ଭାଷାର
ଦିଗ୍ଗଜମାନେ ହଳଧରନାଗଙ୍କ
ବିଷୟରେ ବିଶେଷ କିଛି ଜାଣନ୍ତି
ନାହିଁ ।ଲୋକ
ଏବଂ ପାଠକଠାରୁ ସ୍ୱୀକୃତି ପାଇବା
ଜଣେ କବି ଜୀବନର ସବୁଠାରୁ ବଡକଥା
। କିନ୍ତୁ ଆମ ସାହିତ୍ୟ ଏକାଡେମୀ
ବା ତଥାକଥିତ ସାହିତ୍ୟର ପ୍ରମୁଖ
ସଂସ୍ଥାମାନେ ହଳଧର ନାଗଙ୍କ ବିଷୟରେ
କିଛି ଜାଣନ୍ତି କି ?
ଏହି
ଯଶସ୍ୱୀ କବିଙ୍କୁ ସମ୍ବର୍ଦ୍ଧିତ
ଓ ସମ୍ମାନିତ କରିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ
ଓଡିଆ ପାଇଁ ଗୌରବର ବିଷୟ ହେବା
ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ କି ?
No comments:
Post a Comment