ମହିମା ଭକ୍ତି କବିତା - 'କେହୁ ଦେଖିଛ କି'

କବି - ଭୀମ ଭୋଇ

ଫଟୋ କ୍ରେଡ଼ିଟ - ୱିକିମିଡ଼ିଆ କମନ୍ସ୍

କେହୁ ଦେଖିଛ କି ବେନି ନେତ୍ରରେ

ବୃଦ୍ଧ ଦୟସରେ ଅତିଥି ବେଶରେ

ଯାଉଥିଲେ ଏହି ପଥରେ । ଘୋଷା ।

ପିତା ମାତା ନାହିଁ ଜନମ ହୋଇଲେ

ସ୍ତନ ନ ଚୁମ୍ବିଣ କ୍ଷୀର ଖାଇଲେ

ବାପଧନ ବୋଲି ଗେଲ କରୁଥିଲି

ବସିଥିଲେ ମୋର କୋଳରେ ।୧।

ବଢି ନାହାନ୍ତି ସେ ସାନ ପିଲାଟି

ବୃଦ୍ଧା ହୋଇଅଛି ଯୁବା ତେଜଟି

ଗୋରା ନ ଦିଶନ୍ତି କାଳିଆ ନୁହନ୍ତି

ସ୍ୱରୂପକ ଦୁଇ ମଧ୍ୟରେ ।୨।

ଘରୁ କେଭେଁ ନୋହିଥିଲେ ବାହାର

ଖଜା ଚୁଡା ଦେଇନାହିଁ ଆହାର

ସୁଝାଇ ଗଣାଇ ନାମ ଦେଇନାହିଁ

ଧୂଳି ଖେଳୁଥିଲେ ଦାଣ୍ଡରେ ।୩।

ରୂପ ବର୍ଣ୍ଣ ନାହିଁ ଝଳି ଦିଶନ୍ତି

ପାଦ ପାଣି ନାହିଁ ଚାଲୁ ଅଛନ୍ତି

ବସ୍ତ୍ର ନାହିଁ ବୃକ୍ଷ ବକଳ ପିନ୍ଧନ୍ତି

ଆଡବନ୍ଧ ନାହିଁ କଟିରେ ।୪।

ମୋତେ ଧରିତ୍ରୀ ଆକାଶ କହିଲେ

ପୁତ୍ର ଯୋଗୀନ୍ଦ୍ର ହେଲଣି ବୋଇଲେ

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଉଦ୍ଧାର କରିବେ କୁମର

ଘୋର କଳିକାଳ ଯୁଗରେ ।୫।

ସର୍ବ ଶୁଭେ ଯେବେ ଭେଟ ପାଆନ୍ତି

କୋଳେ ଧରି ମୁଖେ ଚୁମ୍ବ ଦିଅନ୍ତି

ଭଣେ ଭୀମହୀନ ପାମର ଅଜ୍ଞାନ

ଲୋଡୁଛି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଭିତରେ ।୬।