ନାଓମି ଶିହାଵ ନାୟଙ୍କର କବିତା 'ଅଦୃଶ୍ୟ ହବାର କଳା'

ଅନୁବାଦ - ଅବିନାଶ ଦାସ ଚୌଧୁରୀ

୧୮୧୯ ମସିହାରେ ଅଙ୍କିତ ଶାଳ ଡେମ୍ଫର ଛବି

ଯେବେ ସେ ପଚାରିବେ କି ତୁମକୁ 
ଆଗରୁ କେବେ ଭେଟିଚନ୍ତି କି ନାହିଁ ?
ମନା କରିଦିଅ ।

ଯଦି ସେ ତୁମକୁ କୌଣସି ଭୋଜିକୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରନ୍ତି,

ତେବେ ଆଗ ଭାବି ନିଅ, ଭୋଜିରେ କ'ଣ ହୁଏ,

ଉତ୍ତର ଦେବା ଆଗରୁ:

କେହି ଜଣେ ଉଚ୍ଚ ସ୍ୱରରେ ତୁମ ସହିତ କଥା ହେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବେ ଯେ,

ସେ କେବେ ଗୋଟିଏ କବିତା ଲେଖିଥିଲେ;

ତେଲରେ ଉବୁଡୁବୁ ତରକାରି ଥିବ ପାପରା ଖଲିପତ୍ରରେ;

ତା' ପରେ ଉତ୍ତର ଦିଅ।

ଯଦି ସେ କୁହନ୍ତି ଭେଟଘାଟ କରିବାକୁ,

ପଚାର, କାହିଁକି ?

ଭାବନି ଯେ, ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ସ୍ନେହ କମି ଯାଇଚି ତୁମର ।

ତୁମେ କିଛି ସ୍ମରଣ କରୁଚ,

ଯାହା ଖୁବ ଜରୁରୀ ଭୁଲିବାକୁ । 

ଗଛ । ମନ୍ଦିରର ଘଣ୍ଟି ।

କହି ଦିଅ, ଏକ ନୂଆ ଆଶୟ ଅଛି,

ଯାହା କେବେ ଶେଷ ହବ ନାଇଁ ।

ତେଜରାତି ଦୋକାନରେ କିଏ ଚିହ୍ନିଗଲେ

ଧୀରେ ମୁଣ୍ଡ ଟୁଙ୍ଗାରି କୋବି ହେଇଯାଏ ।

ଯାହାକୁ ଦଶ ବର୍ଷରେ ଦେଖି ନାହଁ,

ଯଦି ସେ ଘରକୁ ଆସେ,

ତେବେ ଜୀବନର ସବୁ କଥା ଗାଇ ଦିଅ ନାହିଁ;

କେବେ ହେଲେ ସ୍ୱର ମିଳିବନି ତୁମମାନଙ୍କର ।

ନିଜକୁ ପତ୍ର ଭାବି ଚଲା ବୁଲା କର ।

ଜାଣି ନିଅ, ତୁମେ କଉ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଝୁଣ୍ଟି ଯାଇ ପାର ।

ତା' ପରେ ସ୍ଥିର କର, କ'ଣ କରିବ ନିଜ ସମୟର।