ବୈଷ୍ଣବ ପଦାବଳୀ - 'ସଖୀର ଛଳୋକ୍ତି'

କବି - ଗୌରହରି ପରିଚ୍ଛା

(ରାଗ-ସାହନା। ତାଳ-ଆଡ)

ଗୋପୀମାନଙ୍କ ସହ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ (୧୭୧୦ ମସିହାର ଚିତ୍ର)
ଫଟୋ କ୍ରେଡ଼ିଟ - ୱିକିମିଡିଆ କମନ୍ସ୍

ଏତେ ଦିନେ ଜାଣିଲି ତୋର ଚିତ୍ତ ପରାଣ ମିତ

କେତେ ପରି ମୁହିଁ ପଚାରିଲେ ସହି, ଘେନୁ ପରା ଅହିତ। ଘୋଷା ।

କହୁଥିଲା କେତେ, ବିଶାଖିକା ମୋତେ ପକାଇ ତା’ ଶପତ

ଅଣୁ ପରମାଣ ହେଲେ ତା’ ବଚନ କରୁ ନ ଥିଲି ସତ । ୧।

ତା’ କଥା ପ୍ରସଙ୍ଗ ମାତ୍ରକେ ତୋ ଅଙ୍ଗ, ହେବାର ପୁଲକିତ

ବିଚାରୁଛି ମୁହିଁ, ଆରେ ପ୍ରାଣସହି, ହେଲୁ ତା'ର ଆୟତ୍ତ । ୨।

ମୁଁ କିସ ଜାଣଇ ବୋଲୁ ପରା ସହି ଏ କିସ ବିପରୀତ

କରଦ ଦଶନ ଚିହ୍ନେ ଅପଘନ ହୋଇବାର ପୂରିତ । ୩।

ସେ ଏକ ଦିନରେ କେତକୀ ଦଳରେ ଲେଖିବା ହକିକତ

ଦେବା କାଳେ ପୁଣି ଦେଖିଲା ସଙ୍ଗିନୀ ଲୁଚାଇଲୁ ତୁରିତ । ୪।

ଦ୍ୱିଜ ଗୌରହରି ବୋଲେ ଆରେ ଗୋରୀ ହେଲା କି ଗୋ ଉଚିତ

ପ୍ରିୟ ସହଚରୀ ଠାରେ ଏହି ପରି କରିବାର ଗୁପତ । ୫।

ଶବ୍ଦାର୍ଥ

କରଜ-ନଖ 

ଦଳ-ପତ୍ର