ଅକ୍ଟାଭିଓ ପାଜ୍‌ ଙ୍କର କବିତା 'ଆରମ୍ଭ ପୂର୍ବରୁ'

ଅନୁବାଦକ - ଗୋର୍ବାଚୋଭ୍ ପୋଥାଳ

ଫଟୋ କ୍ରେଡ଼ିଟ - ୱିକିମିଡିଆ କମନ୍ସ୍

ଶବ୍ଦ ବିଭ୍ରାଟ, ଅନିଶ୍ଚିତ ସ୍ପଷ୍ଟତା ।

ଗୋଟିଏ ନୂଆ ଦିନର ଆରମ୍ଭ ।
କୋଠରୀଟେ, ଅଧା ଛାଇ, ଅଧା ଆଲୁଅ
ତା’ରି ଭିତରେ ଦୁଇଟି ଦେହ ପ୍ରସାରିତ ।
ମୋ ଭିତରେ ମୁଁ ଯେମିତି
ଦିଗହୀନ ପ୍ରାନ୍ତରରେ ହଜିଯାଏ ଏକୁଟିଆ ।
ମୁହୂର୍ତ୍ତ ସବୁ ସେମାନଙ୍କୁ କତୁରୀ ପକାନ୍ତି ।
କିନ୍ତୁ ମୋ ପାଖରେ ଶୋଇ ତୁମେ ନିଃଶ୍ୱାସ ମାରୁଥାଅ;
ନିଜ ଗଭୀରତାରେ ପୋତି ହୋଇ,
କେମିତି ଦୂର ଦୂର ହୋଇ ନିଶ୍ଚଳ, ନିଥର ବହି ଚାଲିଥାଅ ।
ଯେତେବେଳେ ତୁମକଥା ଭାବେ ତୁମେ ଅପହଞ୍ଚ,
କେବଳ ମୋ ଆଖିରେ ମୁଁ ତୁମକୁ ଛୁଏଁ,
ହାତରେ ତୁମକୁ ନିରେଖି ଦେଖେ ।
ସ୍ୱପ୍ନ ଅଲଗା କରେ ସିନା
ରକ୍ତ ଯୋଡ଼ିଦିଏ ଆମକୁ:
ଆମେ ଦୁହେଁ ଯେ ନାଡ଼ି ସ୍ପନ୍ଦନର ନଦୀଟିଏ ।
ତୁମ ଆଖିପତା ତଳେ ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ବୀଜ ପାକଳ ହୁଏ ।
କାଳ ଖାଲି ବିସ୍ମିତ ହୁଏ, ବିସ୍ମିତ ହୁଏ ଯେ,
ପୃଥିବୀ ତଥାପି ନିଶ୍ଚିତ ନୁହେଁ: ବାସ୍ତବ ନୁହେଁ
ନିଶ୍ଚିତ ଯା’ କେବଳ ତୁମ ଦେହର ଉତ୍ତାପ ।
ତୁମ ନିଃଶ୍ୱାସରେ ଶୁଣେ ଅସ୍ତିତ୍ୱର ଜୁଆର,
ଭୁଲି ଯାଇଥିବା ଆରମ୍ଭର ପଦାଂଶ ।