ଜଗନ୍ନାଥ ଭଜନ - ତୁମ୍ଭ ପରା ପ୍ରଭୁ ଥାଉଁ ଥାଉଁ ମୁଁ ଯେ 

କବି - ନିତ୍ୟାନନ୍ଦ ଦାସ

ଗାୟକ - ନିମାଇଁଚରଣ ହରିଚନ୍ଦନ 

ଭଜନର ୟୁଟ୍ୟୁବ୍ ଲିଙ୍କ୍ - https://www.youtube.com/watch?v=kmwXNlSW7LA

ଫଟୋ କ୍ରେଡ଼ିଟ୍ - ୱିକିମିଡ଼ିଆ କମନସ୍ 

ତୁମ୍ଭ ପରା ପ୍ରଭୁ ଥାଉଁ ଥାଉଁ ମୁଁ ଯେ

ବୁଡିଲି ବିପଦ ଜଳେ ।  

ଏତେ ବେଳେ ପ୍ରଭୁ ଡାକ ନ ଶୁଣୁଛ 

ଯେତେ ଡାକିଲେ ବିକଳେ ।

ମହାପ୍ରଭୁ ହେ ।୧।

ଜଳମୀନ ଯେହ୍ନେ ମିହିର ତେଜରେ 

ତେମନ୍ତ ହେଲାଣି ଦଶା ।

ଏଥିରେ କିଞ୍ଚିତେ କରୁଣା ନୋହୁଛି 

ମୁଁ ଯେ କରିଛି ଭରସା ।

ମହାପ୍ରଭୁ ହେ ।୨।

ବିପଦ ଧାଡ଼ି ଯେତେ ମାଡ଼ି ପଡ଼ୁଛି 

କେତେ ହେଁ କହିବି ମନେ ହେଜି ।

ସିଂହ ମୃଗ ଆଗେ ପରାୟେ ତରଙ୍ଗେ

ଧଇର୍ଯ୍ୟ ବନ୍ଧ ଯାଉଛି ଭାଜି ।୩।

ଯେତେ ରୂପେ ଦଣ୍ଡ ଦୁଃଖ ଦେଉଅଛ 

କହିବାକୁ ମୋତେ ଆସୁନାହିଁ ।

ଯେତେ ଥିଲା ଆଶ ଆହେ ପୀତବାସ 

ଏମ୍ଭେ ତୁମ୍ଭ ନିରାଶକୁ ଚାହିଁ ।୪।

ପ୍ରଭୁ ହୋଇ କୃପା ନ କରୁଛ କିମ୍ପା 

ଦୀନ ପତିତ ଜନଙ୍କ ଠାରେ ।

ଅତି ହିଁ ନିରାଶପଣ କରିବାରେ 

ଭାସିଗଲି ଶୋକନଦୀ-ଧାରେ ।୫। 

ଥାଉଁ ପ୍ରଭୁପଣ କରୁଣା କୃପଣ 

ହେବାରୁ ନୀତି କି ନ ଆସଇ ।

ବୁଡୁଥିଲେ ଭେଳା ତହିଁ କଲେ ହେଳା 

ଦାରୁଣପଣ କି ନ ହୁଅଇ ।୬।

କରୁଣା-ନାବିକ-ନାବ ଥାଉଁ କୂଳେ 

ଖେଦ ଜଳଧିରେ ଗଲି ବୁଡ଼ି ।

ତରଳ-ତରଙ୍ଗ-ଭଉଁରୀ-ପ୍ରଖର

ଏମନ୍ତ ନଦୀରେ ଦେଇ ଛାଡ଼ି ।୭।

ମୁଁ ଯେ ମଲେ ମଲି ଭାସିଗଲେ ଗଲି 

ତୁମ୍ଭକୁ ସିନା ଏ ଅସୁନ୍ଦର ।

ତୁମ୍ଭ ନାମ ଧରି ହେବା ଏତେ ସରି 

ଜଗତେ କିବା ବୋଲିବେ ନର ।୮।

ମୋର ଏ ଦୁର୍ଗତି ଯେତେ ନ ବାଧଇ

ତୁମ୍ଭ ନିନ୍ଦା-ଲାଜେ ମରୁଅଛି ।

ପୂର୍ବର କରୁଣା ଏବେ ଦେଖି ଉଣା 

ଦିବା ନିଶି ମନେ ଗୁଣୁଅଛି ।୯।

ନାନା ରୂପେ ଶାସ୍ତି ଦେଇ ଦୁଃଖ ହସ୍ତୀ 

ଦନ୍ତରେ ଗୁନ୍ଥିବା ମନ କଲା ।

ବିପତ୍ତି-କରୀ-ନାଶନ ତୁମ୍ଭ ବାନା 

କିମ୍ପାଇ ନୀଳାଦ୍ରି ସିଂହ ହେଲା ।୧୦।

ଧଇର୍ଯ୍ୟ-କମଳ-ବନକୁ ମୋହର ଼

ଧ୍ୱଂସି ପକାଉଛି ପ୍ରବଳରେ ।

ରଖ ରଖ ପ୍ରଭୁ ପ୍ରମତ୍ତ କେଶରୀ 

ବୋଲି ଜଣାଉଛି ବିକଳରେ ।୧୧।

କେବେ ହେଁ କରୁଣା ନଦୀ ନ ବହିଲା 

ବଢ଼ିଲା ସଙ୍କଟ ଗିରିବର ।

କହେ ନିତ୍ୟାନନ୍ଦ କର୍ମହୀନ ମନ୍ଦ

ସଦୟ-କୁଳିଶେ ନାଶ କର ।୧୨।