କବି ସମ୍ରାଟ ଉପେନ୍ଦ୍ର ଭଞ୍ଜ କୃତ ଛାନ୍ଦ ନିର୍ମଳ ଚନ୍ଦ୍ରମଣ୍ଡଳ

ଗାୟକ - ସଙ୍ଗୀତ ସୁଧାକର ବାଳକୃଷ୍ଣ ଦାସ 

ଗୀତର ୟୁଟ୍ୟୁବ୍ ଲିଙ୍କ୍ - https://www.youtube.com/watch?v=6UcJtor22K8

ଫଟୋ କ୍ରେଡ଼ିଟ୍ - ୱିକିମିଡ଼ିଆ କମନସ୍ 

                                                                        ନିର୍ମଳ ଚନ୍ଦ୍ରମଣ୍ଡଳ ସରଗେ ବିରାଜି

ଦିଶେ ଯଥା ଦର୍ପକ ଦର୍ପଣେ ଥିଲେ ମାଜି

ଚାହିଁ କୁମର କାତର

ଲେଖି ଆରମ୍ଭିଲା  ବସି ବିନୟ ପତର ।

ଜାନକୀବଲ୍ଲଭ ପଦ୍ମପାଦେ ଚିତ୍ତ ଥାଉ

ରାଜସୁତା ପ୍ରୀତିକଉଶଳାକୁ ଚିଠାଉ

ଏବେ ମରୁଅଛି ଝୁରି

ଦରିଦ୍ର ରତନ ପାଇ ହରାଇଲା ପରି ।

ତୁୁ ମୋ ପ୍ରତିଚକ୍ଷୁ ଯେଣୁ ହୋଇଛୁ ଅନ୍ତର

ଦିଶୁ ନାହିଁ କିଛି କାହିଁ ଆନ ପ୍ରତିକାର

ନୂଆ ଅନ୍ଧ ପ୍ରାୟେ ହୋଇ

ଅନୁକ୍ଷଣେ ଆକୁଳ ବଢୁଛି ପ୍ରାଣ ସହି ।

ଯେଣେ ଅନାଇଲେ ଇନ୍ଦ୍ରଜାଲ ପ୍ରାଏ ଦିଶୁ

ମୁକୁର ବିମ୍ବ ପରାଏ ପାଶକୁ ନ ଆସୁ ।

ଏଣ ହଟ କାହିଁ ପାଇଁ

ମୋହ ଜାଣିବାରେ ମୁଁ ତ ଦୋଷ କରି ନାହିଁ ।

ଯେତେ ଦୂରେ ପତ୍ର ପଡିଥିଲେ ରେ ନବୀନା

ଚିହ୍ନା କି ନ ହୁଏ ଆନେ ବୃକ୍ଷ ନାମ ବିନା

ବନ୍ଧୁ ତେମନ୍ତେ ମୁଁ ତୋର

ସବୁଠାରେ କୁହାଉଛି ସୁନ୍ଦରୀ ପୟର ।

ଚନ୍ଦ୍ରକୁ ଚକୋର ଜଳଧରକୁ ଚାତକ

ପ୍ରାଏ ତୋତେ କରିଥାଇ ମୁଁ ଆଶା ଅନେକ

ଧାତା ନଟକାର ପରି

ଦେଖାଇ ତ ହରିନେଲା କନକଗଉରୀ ।

ଦୂରେ ଥିଲା ପାଶେ ଅଛି ଏହା ଥିବୁ ଘେନି

କେତେ ଦୂରେ ଚନ୍ଦ୍ର କେତେ ଦୂରେ କୁମୁଦିନୀ

ପ୍ରୀତି ଅଭେଦ ତାଙ୍କର

ଯେତେ ଦୂରେ ଥିଲେ ଯେ ଯାହାର ସେ ତାହାର ।