ନିକାନୋର ପାର୍ରାଙ୍କର କବିତା 'ଶରୀରଚର୍ଚ୍ଚାରୁ ଜଣେ ବୁଢାଲୋକ କ'ଣ ପାଇବ ?'
ଅନୁବାଦ - ଜ୍ୟୋତି ନନ୍ଦ
 |
| ଫଟୋ କ୍ରେଡ଼ିଟ - ୱିକିମିଡିଆ କମନ୍ସ୍ |
ଦୂରାଭାଷରେ ଢେର କଥାବାର୍ତ୍ତା,ସେଥିରୁ କ'ଣ ପାଇବ ସେ
ବିଖ୍ୟାତ ହୋଇଗଲେ କ'ଣ ପାଇବ ସେ ? କହ ମୋତେ
ଦର୍ପଣରେ ନିଜର ମୁଁହ ଦେଖି ଜଣେ ବୁଢା ଲୋକ କ'ଣ ପାଇବ ? କିଛି ନାହିଁ ।
ପ୍ରତିଥର ସେ ଅଧିକ ପୋତି ହୋଇଯାଉଥିବ ଗଭୀରକୁ ମାଟିତଳକୁ ।
ତିନି ବା ଚାରିଟାରେ ରାତି
ଶୋଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା ନାହିଁ
ନା, ସେ ଶରୀରଚର୍ଚ୍ଚା ବନ୍ଦ କରିବନି
ବନ୍ଦକରିବନି ତାହାର ଦୂରବର୍ତ୍ତୀ ଫୋନାଳାପ ସବୁ
ବାଖ୍ ଙ୍କ ସହ
ବିଥୋଭେନ୍ ଙ୍କ ସହ
ଚାଇକୋଭସ୍କି ସହ
ବନ୍ଦ କରିବନି ଦର୍ପଣକୁ ଚାହିଁ ରହିବା ଦୀର୍ଘକାଳ
ବନ୍ଦ କରିବନି ନିଃଶ୍ୱାସ ଚଳାଚଳ ସଂକ୍ରାନ୍ତ ବନ୍ଦ ସବୁ ଧାରଣା
ଦୟାପରବଶ ହୋଇ ସେ ଆଲୁଅ ଟି ଲିଭାଇ ପାରେ ।
ମାଆ କହିଲା "କୌତୁକିଆ ବୁଢାଟି ମୋର"
ତୁ ତ ଅବିକଳ ତୋ ବାପ ଭଳି
ସେ ମରିବାକୁ ଚାହିଁ ନଥିଲା
ଈଶ୍ୱର ଯେମିତି ତୋତେ ଗାଡି ଚଳାଇବାର ଶକ୍ତି ଦେଉଥାନ୍ତୁ
ଈଶ୍ୱର ଯେମିତି ତୋତେ ଫୋନାଳାପର ଶକ୍ତି ଦେଉଥାନ୍ତୁ
ଈଶ୍ୱର ଯେମିତି ତୋତେ ଶ୍ୱାସ ନେବାର ଶକ୍ତି ଦେଉଥାନ୍ତୁ
ଈଶ୍ୱର ଯେମିତି ମାଆକୁ ଦାହ କରିବାର ଶକ୍ତି ଦେଉଥାନ୍ତୁ
ତୁ ଘୁମେଇପଡିବୁ ନିଦରେ ତୁ "କୌତୁକିଆ ବୁଢା"
କିନ୍ତୁ ଘୁମେଇବନି ଜମା ଯେତେ ପୁରୁଣା ଦୁଃଖ
ତାହାପରେ ଆଉ କାହାର ଦ୍ୱିମତ ନାହିଁ
ଦୁଃଖଭିଜା ନିଦ ପ୍ରସଂଗରେ ।
No comments:
Post a Comment