ଫିଲିସ୍ତିନ୍‌ର କବି ଆସ୍‌ମା ଆଜାଇଜେଙ୍କ କବିତା - 'ପ୍ରତିଫଳନ'

ଅନୁବାଦ - ଜ୍ୟୋତି ନନ୍ଦ

ଚିତ୍ର - 'ୱିଣ୍ଟର୍ ଲ୍ୟାଣ୍ଡ୍‌ସ୍କେପ୍ ୱିଥ୍ ବ୍ୟାରେନ୍ ଟ୍ରି' (୧୯୦୭ ମସିହାରେ ଅଙ୍କିତ)
ଚିତ୍ରକର - ଅଟୋ ହେନ୍‌ରୀ ବାକର୍ (୧୮୫୬ - ୧୯୦୯)
ଫଟୋ କ୍ରେଡ଼ିଟ୍ - ୱିକିମିଡିଆ କମନ୍ସ୍

ଗତକାଲି ମୋର ସବୁତକ କବିତା ସମ୍ପାଦକଙ୍କ ପାଖକୁ ପଠେଇଦେଲି ।

ଲାଗିଲା ଯେମିତି ମୁଁ ପଠେଇ ଦେଇଛି ମୋର
ପୁରା ମୁଣ୍ଡ ଆଉ ଯେଉଁ ଯେଉଁ ଶବ୍ଦମାନଙ୍କରେ ମୁଁ
କଥା କହିଥାଏ,
ଆଜିଠୁ ତାହା ବାହାରି ଆସିବ ତାଙ୍କରି ମୁହଁରୁ ।

କି ଘୃଣା ।
ଘୃଣାମାନେ କେବେ ଏକଲା ଆସନ୍ତିନି,
ଦଳଦଳ ହୋଇ ଖାଦ୍ୟସନ୍ଧାନରେ
ଉଡ଼ି ବୁଲନ୍ତି ଘୃଣାଦଳ,
ମରଣ ପୂର୍ବରୁ ଏକଥା କହିଯାଇଛନ୍ତି ଜଣେ କବି ।

ଏ ବିଷୟରେ ମୁଁ କିଛି କହିବିନି, କାରଣ ମୁଁ
ମୋର କବିତା ସବୁକୁ ଏଇ ଦେଖ
ତେଜ୍ୟା କରି ସାରିଲିଣି ।
କବିମାନେ ସବୁରାତିରେ ମାତାଲ
ମୋହର ଝରକା ଆର ପଟେ,
ଡ୍ରମ୍ ପିଟିପିଟି ପହଞ୍ଚାଇ ଦେଇଥା'ନ୍ତି ନିଜନିଜର ବିଚକ୍ଷଣ କବିତା ମୋ ନିକଟକୁ ଆଉ ମୁଁ,
ଘୃଣା କରୁଥାଏ ବିଜ୍ଞତାକୁ,
ଘୃଣାକରୁଥାଏ ବାହୁବଳକୁ;
ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରି, ସେମାନଙ୍କୁ ମୁଁ ହଲାଲ୍ କରେ
ଯେମିତି ଏକ ମୋଟା ଖାସି,
ମୋର ରାତ୍ରିଭୋଜନ ପାଇଁ ।

ତଥାପି,ମୁଁ ଫେରି ପାଏ ନାହିଁ ମୋର
ଭାଷା, ଯାହା ଦେଖିଥିଲି ଝର୍କା ସେପଟେ
ପାହାଡ ଉପରେ କ୍ରୁଶରେ ଝୁଲୁଛି ।

ମୁଁ ଏବେ ହୋଇଯାଇଛି
ଏକ ନପୁଷ୍ପକ ଗଛର ଛାଇଟିଏ,
ରାସ୍ତା ମଝିରେ ଥିବା ଖାଲରେ ।

ମୋତେ ଦଳିଚକଟି ଯାଅ ନାହିଁ।
ଆଢ଼ୁଆଳ କରି ରଖ ମୋତେ ସମ୍ଭାବିତ ଯେତିକି ସୂର୍ଯ୍ୟଠୁ,

କାଳେ ମୋର ଗଣ୍ଡିଟି ଉଡ଼ିଯିବ
ବାଷ୍ପ ହୋଇ ଆକାଶକୁ ।

ତାହା ପରେ ହୁଏତ ଦିନେ ମୁଁ କଥା କହି ପାରିବି ।
ମୁଁ କହିବି ଘୃଣାକୁ ଚାଲିଯାଆ, ଯଦି
ତାହା ପାଖରେ ସେତେ ଜାଳେଣୀ ନାହିଁ ।
କିନ୍ତୁ ତମେ ମୋ କଥା ଶୁଣି ନାହଁ ।
ପାହାଡ଼ଟା ଥିଲା ଜାଳେଣୀରେ ଭର୍ତ୍ତି ।