କଟକ ମଡ଼େଲେ ଇସ୍କୁଲୁରେ ମିଡିଲି ଶାଠ

କଟକସ୍ଥ ଗୋରାକବରର ଚିତ୍ର (ଫଟୋ କ୍ରେଡ଼ିଟ - ୱିକିମିଡିଆ କମନ୍ସ୍)

ରାମ ଆଉ ତାଙ୍କ ଭାଇଙ୍କର କଟକର ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଓ ପ୍ରାଚୀନ ଶିକ୍ଷକ ଟ୍ରେନିଙ୍ଗି ଅନୁଷ୍ଠାନର ମଡେଲେ ଇସ୍କୁଲୁରେ ମିଡ଼ିଲି ପାଠ ପଢ଼ିବା ପାଇଁ ଷଷ୍ଠ ଶ୍ରେଣୀରେ ନାମ ଲେଖା ହେବା ପରେ, ତାଙ୍କ ସହପାଠୀମାନେ ତାଙ୍କୁ ଚୁଟି ଟାଣିଟାଣି ଅନେକ ଦିନ ଯାଏଁ ସ୍ୱାଗତ କରନ୍ତି । ଜଣଙ୍କର ଚୁଟି ଟଣା ଗଲେ ଉଭୟ ଭାଇଙ୍କର କାନ୍ଦ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ । ଆଉ କିଲାସର ପିଲାଙ୍କ ଭିତରେ ଉଠେ ହାସ୍ୟରୋଳ । ତାହା ପରେ ସେଇଠେଇଁ ଉପରେ ଶ୍ରେଣୀରେ ପାଠ ପଢ଼ୁ ଥିବା ପରିବାରର ରମାନ୍ନା ଆଉ କାହ୍ନୁ କକେଇ ଙ୍କ ଦେଇ କଥାଟା ଯେତେବେଳେ ପ୍ରବଳପ୍ରତାପୀ ଡ୍ରିଲ୍‌ମାଷ୍ଟର କମଳବାବୁଙ୍କ କାନକୁ ଯାଏ, ଦୋଷୀ ପିଲାଙ୍କ ପିଠିରେ କିଛି ଉତ୍ତମମଧ୍ୟମ ବୃଷ୍ଟି ହୁଏ । ପିଲାଏ ଏହି ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ ଟିକେ ସାବାଡ଼ ହୋଇଗଲା ପରେ, ନବାଗତ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କୁ ଆଉ ବେଶି ହଇରାଣ ହେବାକୁ ପଡ଼େନି । ପୂର୍ବର ଅତ୍ୟାଚାରୀମାନେ ବନ୍ଧୁ ପାଲଟି ଯାଆନ୍ତି ।

ଯଦିଓ ଭାଇ ଯୋଡ଼ାକ ଦି’ ସପ୍ତାହରେ ସ୍କୁଲରେ ମଣ ହେଇ ଗଲେ, ତଥାପି ଲାଜ ଓ ଡର ପୂରା ଛାଡ଼ିବା ପାଇଁ ଛଅ ମାସ ଖଣ୍ଡେ ଲାଗିଗଲା । ଘରୁ ଇସ୍କୁଲୁକୁ ବାହାରିବା ବେଳକୁ ଦି’ ଭାଇ, ରାମାନ୍ନା ଓ କାହ୍ନୁ କକେଇ ଥାଆନ୍ତି । କିଛି ବାଟ ପରେ ଏଇ ପିଲାଙ୍କ ନିଜ ପଡ଼ାର ଦୋ’ଟି ପିଲା ଓ ପାଖର ବାମ୍ଫି ସାହିର ଗଣ୍ଡାଏ ଇସ୍କୁଲିଆ ଛୁଆ ଆସି ତାଙ୍କ ସହ ମିଶନ୍ତି । ଏହି ପରି ଦଶ ଜଣିଆ ଗୋଟିଏ ଟାଣୁଆ ଦଳ ମିଶି ଟ୍ରେନିଙ୍ଗି ମଡ଼େଲେ ଇସ୍କୁଲୁକୁ ମିଶିକି ଯାଏ ଓ ଫେରେ। ନାଆଁ କରା ବଇଦ ପରିବାରର ଛୁଆ ହୋଇ ଥିବାରୁ, ଏହି ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଅନ୍ୟମାନେ ଡରି ଖାତିର କଲେ ହେଁ, ବେଳେବେଳେ ଏମାନେ ନିଜନିଜ ଭିତରେ ଟିକେ ମାଡ଼ଗୋଳ ଲାଗନ୍ତି । ହେଲେ ବାହାରର କିଏ ପିଲା ଏମାନଙ୍କୁ ଟାହୁଲି କଲେ, ମଇଁଷି ଶିଙ୍ଘ ଯୁଝିଲା ବେଳକୁ ଗୋଟା ହେଇଯାଏ ।

ସ୍କୁଲରେ ସାରମାନଙ୍କ ହାତରେ ଥାଏ ବେତ; ତାହାର ପ୍ରୟୋଗ ମଧ୍ୟ ରୀତିମତ ହେଉଥାଏ । ମଡ଼େଲେ ଇସ୍କୁଲୁର ପ୍ରଧାନଶିକ୍ଷକ ସେବେ ଥାଆନ୍ତି ହାରାଧନ ବୋଷ ମହୋଦୟ; ହେଡମାଷ୍ଟ୍ରରି ଛଡ଼ା, ଶେଷ ଦୁଇଟି ଶ୍ରେଣୀରେ ସେ ଇଂରାଜୀ ପଢ଼ାନ୍ତି । ଭଦ୍ରବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ଛାତ୍ରବତ୍ସଳ; ବରଷା ଓ ଘଡ଼ଘଡ଼ିକୁ ପ୍ରବଳ ଡର । ହେଲେ ବିଦ୍ୟାଳୟଟିର ବାରଣ୍ଡାରେ ବୁଲୁଥିବା ବେଳେ ହାତରେ ସବୁବେଳେ ବେତଟିଏ ଥାଏ; ବେତ୍ରଦଣ୍ଡ ଉଠେ ବହୁତ ଦୂର, ହେଲେ ସିନେମାର ଅଭିନୟ ଛାଟ ପରି, ପିଠିରେ ଆସି ବାଜେ ବହୁତ ଧିରେ । ପ୍ରାୟତଃ ପିଲାଏ ସେଇ ଛୁଆଁରେ ମରିଗଲା ପରି ଚିତ୍କାର ଛାଡ଼ନ୍ତି; ସେଇଥିରେ ପ୍ରଧାନଶିକ୍ଷକଙ୍କ ବେତ୍ରାଘାତ ବନ୍ଦ ହୁଏ ।

ହେଲେ ଅଙ୍କ, ପଟା ପାଉତି ଓ ସାହିତ୍ୟ ପଢ଼ାଉ ଥିବା ଆର୍ତ୍ତତ୍ରାଣ ଶତପଥୀ, ତମସୁକ (ୠଣପତ୍ର) କହିଲା ବେଳେ ବେଳ ଯଦି ତମେ ଧାଡ଼ିଟିଏ ଛାଡ଼ିଗଲ, ତାହା ହେଲେ କଥାଟି ସରିଗଲା; ବେତମାଡ଼ରେ ତେମେଆପଣେଙ୍କର ପିଠିର ନୋଳା ଫାଟିବା ଥଏ । ଭାଷ୍କର ପଣ୍ଡିତେ ନିଜର ବିଷୟ ପଢ଼ାଇବା ଛଡ଼ା ଅନ୍ୟ ଶିକ୍ଷକମାନେ ଛୁଟିରେ ରହିଲେ ତାଙ୍କର ଅଙ୍କ, ସାହିତ୍ୟ, ଭୂଗୋଳ ଆଦି ସବୁ ବିଷୟ ପଢ଼ାନ୍ତି । ବେତ ଧରନ୍ତି ନାହିଁ; ତାଙ୍କର ପ୍ରିୟ ଦଣ୍ଡ ହେଲା ନାକଦଳା । ପିଲାଙ୍କ ପାଇଁ ଏହା ଯେତିକି ଯନ୍ତ୍ରଣାଦାୟକ, ସେତିକିଟା ବିରକ୍ତିକର । ଥରେ ଗୋଟିଏ ଖେଚଡ଼, ସର୍ଦ୍ଦ ହେଇଥିବା ପିଲାର ନାସିକା ମର୍ଦ୍ଦନ କଲା ବେଳକୁ ସେ ବୋଧହୁଏ ଜାଣିଶୁଣି ଭଡ଼କାଏ ସିଙ୍ଗାଣି ଛାଡ଼ିଦେଲା । ସେଇ ଦିନଠୁଁ ଭାଷ୍କର ବାବୁଙ୍କର ନାକଦଳା ବନ୍ଦ । .

ବି.ଦ୍ର. - ଏହି ଆଲେଖ୍ୟଟି ପ୍ରଥମେ ପାକ୍ଷିକ ପତ୍ରିକା 'ସମଦୃଷ୍ଟି'ରେ ଛପାଯାଇଥିଲା । ଲେଖାଟିର ଉପାଦାନ ରାମଚନ୍ଦ୍ର ମିଶ୍ର (ଫତୁରାନନ୍ଦ) ଙ୍କର ଆତ୍ମଜୀବନୀ ‘ମୋ ଫୁଟା ଡଙ୍ଗାର କାହାଣୀ’ର ୨୦୦୮ ମସିହାରେ କଟକର ସୁଧାଂଶୁ ପ୍ରଧାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରକାଶିତ ତୃତୀୟ ସଂସ୍କରଣରୁ ସଙ୍ଗୃହିତ । ବହିଟିର ପ୍ରଥମ ସଂସ୍କରଣ ‘ଇଷ୍ଟର୍ଣ୍ଣ ମିଡିଆ’ ପ୍ରକାଶନ ସଂସ୍ଥାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ୧୯୮୯ ମସିହାରେ ପ୍ରକାଶିତ ।